ទទួលបានសិទ្ធផ្សាយពី
All Right Reserve From
www.camhotjoke.blogspot.com
Saturday, November 1, 2014
រូបត្្លុក៖ ធាតុពិតរបស់អ្នកលេងប្រព័ន្ធទំនាក់ទំនងសង្គម
ទទួលបានសិទ្ធផ្សាយពី
All Right Reserve From
www.camhotjoke.blogspot.com
រូបត្លុក៖ ទាហ៊ានអាចទិញពាក់បាន
ទទួលបានសិទ្ធផ្សាយពី
All Right Reserve From
www.camhotjoke.blogspot.com
រូបត្លុក៖ រីករាយថ្ងៃណូអ៊ែល យកកាដូរទៅចៅៗ
ទទួលបានសិទ្ធផ្សាយពី
All Right Reserve From
www.camhotjoke.blogspot.com
.jpg)
Integrated Software and Software Suite
 |
| Integrated Software and Software Suite |
There is a
difference between "integrated software" and "software
suites" or "bundles."
Integrated
software is a single program that contains "modules" for many popular
business applications such as word processing, spreadsheet, database
management, graphics and communications. The user can easily switch from one
type of application to another without exiting the program.
The advantages of
integrated software are:
-
Low
cost
-
Only
one program to install and learn
-
Consistent
interface from one module to another
-
The
ability to share information between modules
-
Usually
only one reference manual
-
Ideal
for personal use or small business
The disadvantages
are:
-
Each
module is limited to basic functions
-
May not be compatible with other popular business software
-
Not suited for large companies or professional use
The solution
might be "software suites" or "bundled software." A
"suite" is a collection of the full-featured versions of each
software application - word processing, spreadsheet, database management,
graphics, communications and sometimes organizers. These applications are from
the same software manufacturer and are packaged together in a large box and
sold at prices that are much lower than if they were purchased individually -
usually less than half of the original collective price! The software
applications contained in a suite or bundle are the same applications a
professional user might purchase individually. No corners have been cut, and
additional features may have been added such as a "common interface"
that allows any of the programs to be accessed from the same "main
menu," a consistent screen layout used by each of the programs, and the
ability to easily exchange data from one program to another.
The advantages of
bundled software suites are:
-
Low
cost compared to buying each application separately
-
Option
to install all of the programs at the same time or only the programs you want
to use
-
Consistent
interface from one application to another
-
The
ability to share information between applications
-
Future
upgrades can update each application all at the same time
-
Ideal
for personal use, professional use, large or small business
-
Each
application is the full-featured version
The disadvantages
are:
-
High
initial cost
-
All
applications are from the same manufacturer
- you might prefer a word processor from one company, a spreadsheet from a different manufacturer, etc.
- you might prefer a word processor from one company, a spreadsheet from a different manufacturer, etc.
-
May
be purchasing more software than you actually need
-
Installation
of the entire suite of applications takes up a large amount of storage space on
your internal hard disk
-
Several
large manuals to study if you plan to master each application, or the package
might not include printed manuals in order to keep the cost low.
រឿង៖ អ្នកក្រទិញបានច្រើន
ស្រីនីតបានសួរទៅកាន់ ម្តាយរបស់វានៅល្ងាចថ្ងៃមួយ
-ស្រីនីត៖ ម៉ាក់ ម៉ាក់! ខ្ញុំជាមួយបងប្រុសម៉ាក់បានមកពីណា?
-ម្តាយ៖ អឺ! គឺម៉ាក់បានទៅទិញពីផ្សារ មកហ្នឹងណា។
-ស្រីនីត៖ មិនពិតទេ កូនមិនជឿទេ។
-ម្តាយ៖ អេហ៍!! ហេតុអីកូនមិនជឿម៉ាក់?
-ស្រីនីត៖ បើម៉ាក់ទិញពីផ្សារបានមែន ហេតុអីមីងសុខនៅក្បែរផ្ទះយើង គាត់ក្រស្ទើរស្លាប់ហេតុអីមានលុយទិញកូនបានដល់ជិត១០នាក់ឯណោះ?
-ម្តាយ៖!!!
-ស្រីនីត៖ ម៉ាក់ ម៉ាក់! ខ្ញុំជាមួយបងប្រុសម៉ាក់បានមកពីណា?
-ម្តាយ៖ អឺ! គឺម៉ាក់បានទៅទិញពីផ្សារ មកហ្នឹងណា។
-ស្រីនីត៖ មិនពិតទេ កូនមិនជឿទេ។
-ម្តាយ៖ អេហ៍!! ហេតុអីកូនមិនជឿម៉ាក់?
-ស្រីនីត៖ បើម៉ាក់ទិញពីផ្សារបានមែន ហេតុអីមីងសុខនៅក្បែរផ្ទះយើង គាត់ក្រស្ទើរស្លាប់ហេតុអីមានលុយទិញកូនបានដល់ជិត១០នាក់ឯណោះ?
-ម្តាយ៖!!!
លំអាន៖ គ្រឿងស្រវឹង និងផ្ទៃពោះ
ការទទួលទាលគ្រឿងស្រវឹងពេលមានផ្ទៃពោះ
អាចបណ្តាលឲ្យមានផ្ទៃពោះដោយមិនបានព្រៀងទុក។
អាចបណ្តាលឲ្យមានផ្ទៃពោះដោយមិនបានព្រៀងទុក។
រឿង៖ ធានាឈ្នះ, ទើបតែដឹង,ប៉ាណូសំរាប់អ្នកបើកបរ
ធានាឈ្នះ លោកមេធាវីនិយាយជាមួយកូនក្តី៖
-ជាមួយហេតុផលដែលលោកប្រាប់ខ្ញុំនេះ ខ្ញុំធានាថាលោកពិតជាឈ្នះមួយរយភាគរយ។ គូបដិបក្ខរបស់លោកទោះមានបេធាវីពូកែយ៉ាងណាក៏មិនអាចទប់ទល់ពួកយើងរួចដែរ។
-បើអញ្ចឹង ខ្ញុំសំរេចចិត្តឈប់់ប្តឹងហើយ។
-ម៉េចអញ្ចឹង?
-ព្រោះហេតុផលដែលខ្ញុំប្រាប់លោកជាហេតុផលរបស់គូបដិបក្ខ មិនមែនរបស់ខ្ញុំឯណា។
ទើបតែដឹង ប្រពន្ធដណ្ដើមកែវស្រាពីដៃប្តី លើឡើងផឹកមួយក្អឿក តែផឹករួចហាមាត់ស្រែក៖
-យី! ពិបាកផឹកម្លេ៉ះ!
ប្តីឆ្លើយវិញ៖
-ទើបតែដឹងមែនទេ? ស្រាប្រភេទណាក៏ពិបាកផឹកដែរ តែអូនឯងឃើញបងផឹកស្រាម្តងៗ ចេះតែរអ៊ូរទាំធ្វើតែបងផឹកស្រាឆ្ងាញ់៕
-ជាមួយហេតុផលដែលលោកប្រាប់ខ្ញុំនេះ ខ្ញុំធានាថាលោកពិតជាឈ្នះមួយរយភាគរយ។ គូបដិបក្ខរបស់លោកទោះមានបេធាវីពូកែយ៉ាងណាក៏មិនអាចទប់ទល់ពួកយើងរួចដែរ។
-បើអញ្ចឹង ខ្ញុំសំរេចចិត្តឈប់់ប្តឹងហើយ។
-ម៉េចអញ្ចឹង?
-ព្រោះហេតុផលដែលខ្ញុំប្រាប់លោកជាហេតុផលរបស់គូបដិបក្ខ មិនមែនរបស់ខ្ញុំឯណា។
ទើបតែដឹង ប្រពន្ធដណ្ដើមកែវស្រាពីដៃប្តី លើឡើងផឹកមួយក្អឿក តែផឹករួចហាមាត់ស្រែក៖
-យី! ពិបាកផឹកម្លេ៉ះ!
ប្តីឆ្លើយវិញ៖
-ទើបតែដឹងមែនទេ? ស្រាប្រភេទណាក៏ពិបាកផឹកដែរ តែអូនឯងឃើញបងផឹកស្រាម្តងៗ ចេះតែរអ៊ូរទាំធ្វើតែបងផឹកស្រាឆ្ងាញ់៕
រឿង៖ ផ្ទះយើងគ្មានខ្មោចទេកូន!!!
កូន៖ បា៉ៗ...!!! ផ្ទះយើងមានខ្មោចអត់?
ប៉ា៖ អត់មានទេកូន!
កូន៖ ចុះ! អ្នកបំរើប្រាប់កូនថាមានខ្មោច!!
ប៉ា៖ តោះ...! យើងរើអីវ៉ាន់ចេញតែម្តងទៅ!!
កូន៖ ហេតុអីប៉ា?
ប៉ា៖ ផ្ទះយើងគ្មានអ្នកបំរើទេ!!!
រឿងព្រេង៖ ស្រីកណ្ដុរល្អោច គឺកណ្ដុរបំផ្លាញ
កាលពីដើម មានបុរសម្នាក់មានប្រពន្ធ ។ បុរសនោះ តែងទៅកាប់ចម្ការសព្វថ្ងៃ លុះកាប់ចម្ការទៅដល់ដើម
ជ្រៃមួយ ស្តេចកណ្តុរស ដែលនៅនឹងដើមជ្រៃនោះ មានសេចក្តីភិតភ័យ ហើយហើយទៅអង្វរបុរសដែលកាប់
ព្រៃធ្វើចម្ការនោះថា ” សុំឱ្យបុរសទុកតែដើមជ្រៃមួយនេះ ខ្ញុំនឹងឱ្យរង្វាន់ជាមាសក្នុងមួយថ្ងៃមួយដុំ ” ។ បុរស
នោះ ក៏ព្រមទុកដើមជ្រៃឱ្យ ។ ស្តេចកណ្តុរស បានយកមាសមកប្រគល់ឱ្យបុរសនោះតែរាល់ថ្ងៃ ។ បុរស បានមាស
ហើយ យកទៅប្រគល់ឱ្យប្រពន្ធតែរាល់ថ្ងៃ ។ ប្រពន្ធសួរថា ” អ្នកបានមាសពីណា? ” ។ ប្តីថា “នាងកុំចង់ដឹង
អី ចេះតែទុកទៅ” ។ ប្រពន្ធថា ” បើអ្នកមិនប្រាប់ខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងទៅប្តឹងអ្នករាជការចៅទៃ ឬទៅទូលស្តេចថា
អ្នកលួចព្រះរាជទ្រព្យ ” ។ បុរសនោះ ឮប្រពន្ធថាដូច្នោះ ក៏ភ័យ ហើយបានថ្លែងប្រាប់ទៅប្រពន្ធ តាមដំណើរដែល
បានមាសពីស្តេចកណ្តុរសនោះ ។ នាងប្រពន្ធបានដឹងដូច្នោះហើយ ក៏ប្រាប់ទៅប្តីវិញថា ” អ្នកនេះ ហៅពេញ
ជាឆោត ចាញ់ប្រាជ្ញាសត្វ បើអ្នកកាប់ដើមជ្រៃនោះឱ្យរម្លំហើយពុះបំបែកយកមាសពីក្នុងដើមជ្រៃនោះ នឹងបាន
ច្រើន ព្រោះស្តេចកណ្តុរស វាយកមាសតែពីក្នុងដើមជ្រៃនោះ ” ។ បុរសបានឮសម្ដីប្រពន្ធហើយ ក៏ជឿ លុះព្រឹក
ឡើង ទៅកាប់រម្លំដើមជ្រៃនោះរលំទៅ ហើយក៏ពុះមើល ពុំឃើញមានមាសអ្វីបន្តិចសោះ ។ ស្តេចកណ្តុរសក៏រត់ចោល
ដើមជ្រៃនោះទៅ ។ វេលាយប់ស្តេចកណ្តុរស នាំគ្នាទៅលួចយកមាស ពីផ្ទះបុរសនោះអស់មកវិញ ៕៚
ចង់ស៊ីកុំតាមឃ្លាន
រឿងព្រេង៖ អន្ទង់វែងឆ្នាំងវែង
ក្នុងកាលកន្លងទៅហើយ មានមនុស្សពីរនាក់ជាប្តីប្រពន្ធ ។ ថ្ងៃមួយ ប្តីចេញទៅរកអន្ទង់ដើម្បីធ្វើជាអាហារ បាន
អន្ទង់១យកមកប្រគល់ឱ្យប្រពន្ធ ប្រាប់ថា «ចូរឯងយកអន្ទង់នេះទៅស្លស៊ី» ។ ប្រពន្ធឆ្លើយថា «ចុះបើអន្ទង់
នេះវែងម្ល៉េះ បានឆ្នាំងវែងពីណានឹងយកមកស្ងោរអន្ទង់នេះបាន?» ។ ប្តីឮហើយ នឹកក្នុងចិត្តថា «ប្រពន្ធអញ
ល្ងង់អីម្ល៉េះ!» ហើយប្រាប់ប្រពន្ធថា «បើឯងរកឆ្នាំងវែងពុំបានទេ ឯងយកអន្ទង់នេះទៅព្យួរទុកទៅ!» ។
ប្រពន្ធក៏យកអន្ទង់ទៅព្យួរទុក ហើយគេចទៅដេកបំបៅកូនក្នុងមុងទៅ ។ ប្តីក៏យកអន្ទង់នោះមកកាប់ចិញ្រ្ចាំ
ហើយយកឆ្នាំងមកដាក់ស្លកកូរ លុះឆ្អិនក៏ដោះដួស រួចហៅប្រពន្ធឱ្យមកស៊ីៗ រួចលាងចានទុក តែសម្លអន្ទង់
នោះសល់បន្តិចនៅបាតឆ្នាំង ប្តីមិនលាងឆ្នាំងនោះទេ ហើយចេញទៅភ្ជួរស្រែបាត់ទៅ ។ ឯប្រពន្ធ ដឹងថាប្តីចេញ
ទៅបាត់ហើយ នឹកដល់សម្លកកូរអន្ទង់ដែលឆ្ងាញ់ ក៏ស្ទុះក្រោកឡើង ទៅយកឆ្នាំងនោះមកលិឍ ដល់ខំលិទ្ធណាស់
ទៅ ក្បាលនាំងនោះ ចូលទៅក្នុងឆ្នាំងៗ គ្របជាប់ពីលើ មិនដឹងធ្វើដូចម្តេចនឹងយកឆ្នាំងនោះចេញបាន ក៏
វាទៅពួនក្នុងមុង ។ លុះប្តីត្រឡប់មកពីភ្ជួរស្រែវិញ រកប្រពន្ធពុំឃើញក៏ស្រែកហៅ ឮសូរឆ្លើយសំឡេងនោះក្រងូរងល់
ហាក់ដូចជាចម្លែកណាស់ ប្តីដើរចូលមករកមើល ទើបរកដំបងវាយឆ្នាំងនោះបំបែកទៅ ។ ប្រពន្ធលាន់មាត់
ស្រែកថា «យ៉ា!អញពួននឹងគាត់ឯងសោះ» ។ ប្តីនឹកអស់សំណើច ក៏ដើរចេញទៅ ។
អន្ទង់វែងឆ្នាំងវែង
រឿងព្រេង៖ តម្លង់៧សន្តាន
កាលពីព្រេងនាយ មានបុរសប្តីប្រពន្ធ នាំគ្នាទៅសួរសុខទុក្ខបងប្អូននៅភូមិព្រៃសណ្តែក ដើរៗទៅប្រទះនឹង
អាតម្លង់ ៧ សន្តាន កំពុងតែទឹមគោភ្ជួរស្រែ ។ បុរសប្តីប្រពន្ធនោះ សួរថា «អ្នកអើយអ្នក! ផ្លូវណាកាត់ត្រង់
ទៅលើភូមិព្រៃសណ្តែក ដ្បិតខ្ញុំខានមកយូរឆ្នាំហើយ មិនដឹងជាផ្លូវណាគួរទៅឱ្យត្រង់ ?» ។
កូនក្រោលបង្គោលស្នឹង អាក្រហមមួយនេះ ម្តាយក្មេកគាត់ចែក ឯអាស្នែងកន្ទែកឪអញគាត់ឱ្យ អញមិន
លួចគោរបស់អាណាមកទឹមទេ» ។
ឯបុរសប្តីប្រពន្ធដែលសួរផ្លូវនោះ ឮហើយនិយាយគ្នាថា «អ្នកនេះ យើងសួរផ្លូវគាត់ៗនិយាយពីគោ ហើយស្តី
គំរោះគំរើយឱ្យយើងផង ណ្ហើយគេហ៍! យើងកុំខ្ចីសួរវា យូរឆាប់គង់តែនឹងទៅដល់ផ្ទះបងប្អូនមិនខាន» ហើយ
ក៏បណ្តើរគ្នាហួសទៅ ។ ឯអាតម្លង់៧ សន្តាននោះ ក៏ខំភ្ជួរស្រែមិនឈប់ ដល់ពេលថ្ងៃជិតត្រង់ មេតម្លង់ជាប្រពន្ធក៏
ទូលបាយទៅឱ្យប្តីបរិភោគ លុះទៅដល់ក៏ដាក់ល្អីបាយក្រោយម្លប់ឈើ នៅភ្លឺស្រែ ។ ប្តីឃើញប្រពន្ធយកបាយមកឱ្យ
ក៏ឈប់ភ្ជួរស្រែ បរិភោគបាយ និយាយទាំងខឹងប្រាប់ប្រពន្ធថា «មានបុរសប្តីប្រពន្ធបណ្តើរគ្នាមកពីណាចោទ
ប្រកាន់ថា អញលួចគោវា ឯគោ១នឹមនេះ ប្រាកដជាម៉ែឪឯងចែកមក» ។ ប្រពន្ធឃើញមាត់ប្តីនិយាយម្ហបៗ
នឹកស្មានថាស្តីឱ្យខ្លួន ស្រាប់តែខឹង ហើយឆ្លើយតបតៅវិញថា «អញគិតថាប្តីមកភ្ជួរស្រែទាល់ថ្ងៃត្រង់ ខំប្រញាប់
ប្រញាល់ទូលបាយមកឱ្យស៊ី ឥឡូវទៅជាថា ឯងមានសហាយ អញសហាយនឹងឈ្មោះអាណា គាត់រកមុខឱ្យឃើញ»
។ ឯប្តីមិនស្ដីទាល់តែពមបាយអស់មួយកូនល្អី ប្រពន្ធថាអ្វីក៏មិនឮផង ។ លុះប្តីបរិភោគរួច ប្រពន្ធកន្រ្តាក់យកល្អី
។ ប្តីសួរថា «ឯងមានការអ្វីឯផ្ទះ បានជាប្រញាប់ម្ល៉េះ?» ប្រពន្ធថា «អញមុខជាប្រាប់ម៉ែឪអញមិនខាន»
ហើយកណ្តៀតល្អីត្រឡប់ទៅដល់ផ្ទះ ជួបនឹងម្តាយ និយាយទាំងខឹងមុខក្រហមប្រាប់ម្តាយថា «កូនប្រសាម៉ែឯង
វាល្អហើយ! ខ្ញុំទូលបាយទៅឱ្យស៊ី ដាក់ល្អីស្ទើរតែមិនទាន់ វាស្តីឱ្យខ្ញុំថាមានសហាយ» ។
ចំណែកម្តាយនោះ ខឹងញ័រឡើងថា «ហងឯង ដូច្នេះទេតើ បានជាមុខក្រហម អញថាកូនថាចៅ បាន
ជាចាំផ្ទះឱ្យវា ឥឡូវវាថាឯងលួចថ្នាំវាយកទៅដូរដូង មេអន្តរធានឯងក្រោយៗ កុំនិយាយដូច្នេះ មិនត្រូវទេ សូម្បី
តែថ្នាំ១ឆ្នុក ក៏អញមិនលួចយកផង បើទុកជាអញយកមែន ម្តាយនឹងកូនមិនត្រូវហងឯងពោលឱ្យអញខ្មាស
គេទេ ចាំឪហងឯងមក អញប្រាប់ឱ្យជេរវាយប្រដៅហងឯងមិនខាន» ។
លុះយូរបន្តិច ប្តីមកពីកាប់បង្គោលធ្វើរបងបង្ការមិនឱ្យគោក្របីចូលស៊ីសំណាបសន្ទូង ប្រពន្ធនិយាយ
ប្រាប់ប្តីថា «កូនស្រីយើងវាយកបាយទៅឱ្យប្តី ខ្ញុំចាំផ្ទះឱ្យវា លុះមកវិញ វាថាខ្ញុំជាម្តាយលួចថ្នាំវាដូរដូង ខ្ញុំខឹង
ណាស់» ។
ប្តីស្តាប់មិនឮ ខឹងនឹងប្រពន្ធក៏ជេរថា «មេចោរគ្រហរ! ហងឯងប្រចណ្ឌអញអីម៉្លេះ! អញមានស្លៀកពាក់
តែងតួដើរលេងចង់ស្រីឯណា អញទៅកាប់ឈើធ្វើបង្គោលរបងទេតើ! អញអត់តែម្តងនេះ ក្រោយៗបើហងឯង
នៅតែស្តីប្រចណ្ឌអញទៀត មុខជាអញធាក់ឱ្យដួលទាំងជំហរមិនខាន» ហាមប្រពន្ធហើយ បរិភោគបាយ រួច
ទៅចងសន្ទួចបានត្រី ត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ។ វេលាថ្ងៃល្ងាច ប្រពន្ធក៏ធ្វើត្រីស្លអាំងឱ្យប្តីបរិភោគខ្លះ រ៊ំលែកទុកព្រឹក
ខ្លះ ដើម្បីនឹងធ្វើសម្រាប់យកទៅប្រគេនលោកកូនឯវត្ត និងកូនប្រុសតូចម្នាក់ឱ្យនៅរៀនអក្សរជាមួយនឹង
លោកបងនោះ ។
លុះព្រឹកឡើង ម្តាយនោះដាំបាយដួសដាក់ចាន មានម្ហូបពីល្ងាចស្រាប់ ទូលយកទៅដល់កុដិប្រគេនលោក
កូន ហើយនិយាយថា « ខ្ញុំព្រះករុណារឭកលោកកូនណាស់! មួយទៀតប្អូនតូចវារៀនអក្សរក្រាន់បើទេ?» ។
លោកកូននោះប្រាប់ថា «ចម្រើនពរញោម! អាត្មាសព្វថ្ងៃនេះ កុំពុងស្រឡាញ់សីលផ្នួសណាស់ អាត្មាមិនសឹកទេ»
។ ម្តាយក៏ហៅកូនតូចដែលនៅបម្រើបងនោះថា «អានាង! លាលោកបងទៅផ្ទះនឹងម្តាយបានមួយថ្ងៃសិន ដ្បិត
ឪពុកឯងរឭកណាស់» ។ កូនតូចឆ្លើយប្រាប់ម្តាយថា «ត្រីងៀតលោកបង នៅពីរកន្ទុយទុកក្នុងកុដិ ពេល
ល្ងាច ខ្ញុំយកពីរចម្រៀក ដុតស៊ីបាយ ដែលសល់ពីលោកឆាន់ពេលព្រឹកនោះ» ។
ឯលោកសង្ឃ ដែលគង់នៅជិតកុដិទាំងប៉ុន្មាន បានឮម្តាយនឹងកូននិយាយតែដោយខ្លួន មិនទទួល
សម្រុងគ្នាដូច្នេះ លោកទាំងអស់ទប់ពុំបាន ក៏សើចទ្រហឹងអឺងអាប់ ។ ឧបាសិកានោះ ក៏សំពះលាលោកកូនត្រឡប់
មកដល់ផ្តះវិញ ហើយលុតជង្គង់ជូនបុណ្យប្តីថា «ខ្ញុំជូនបុណ្យអ្នកផង» ។ ប្តីឆ្លើយថា «អើ! អញឃើញបាយសម្ល
ខអាំង ព្យួរទុកនៅសង្រែក អញស៊ីអស់ទៅហើយ» ។ ប្រពន្ធក៏មើលមុខប្តីៗ មើលមុខប្រពន្ធ ប៉ប្រិចភ្នែកម៉ក់ៗ
ធ្វើវាហឺតែដោយខ្លួន ។ លុះយូរបន្តិច ស្រាប់តែប្អូនស្រីបង្កើតខាងប្តី នៅភូមិដទៃឆ្ងាយមកដល់ បានផ្លែពង្រមួយ
ផ្តិលនិងស្លឹកប្រស់ស្វាមួយសំណុំមកផ្ញើបង និយាយសួរបងថា «បងបានភ្ជួររាស់ដកស្ទួងបានស្រែប៉ុន្មានហើយ?»
។ បងទាំងប្តីប្រពន្ធឆ្លើយប្រាបទៅប្អូនស្រីវិញថា «អើហង! ល្មមទុកដាក់ឱ្យវាមានប្តីទៅចុះ តែហងមើលកុំឱ្យ
តែចេះលេងបៀផឹកស្រាជក់អាភៀន» ។
ប្អូនស្រីស្ងាប់មិនឮទៀត ក៏ប្រាប់ទៅបងទាំងពីរនាក់ថា «ខ្ញុំស្តាយត្រឡាចខ្ញុំមួយទ្រើងណាស់ កំពុង
តែផ្កាក្តឹបតូចៗ ស្រាប់តែមេជ្រូកវាទៅឈ្មួសគល់ដាច់ងាប់អស់» ។ បងទាំងពីរនាក់ថា «អើហង! ល្មមទៅផ្ទះក៏
ទៅចុះ ល្ងាចណាស់ហើយ ក្រែងកូនវាយំរក» ។ ប្អូនស្រីនោះ ក៏ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ។
ព្រោះអ្នកទាំង ៧ នាក់ គឺបុរសស្រី្ត ប្តីប្រពន្ធ ម្តាយឪពុក លោកភិក្ខុ កុមារជាកូននិងប្អូនស្រី សុទ្ធតែថ្លង់
និយាយមិនចុះសម្រុងគ្នា បានជារឿងនេះគេហៅថា រឿងតម្លង់៧សន្តាន ។
ស្តាប់មិនជាក់ កុំអាលញាក់ចិញ្ចើម
(ចុចដើម្បីអានរឿងព្រេង៖ ចៅផ្កាប់ត្រឡោក)
អាតម្លង់ ៧ សន្តាន កំពុងតែទឹមគោភ្ជួរស្រែ ។ បុរសប្តីប្រពន្ធនោះ សួរថា «អ្នកអើយអ្នក! ផ្លូវណាកាត់ត្រង់
ទៅលើភូមិព្រៃសណ្តែក ដ្បិតខ្ញុំខានមកយូរឆ្នាំហើយ មិនដឹងជាផ្លូវណាគួរទៅឱ្យត្រង់ ?» ។
កូនក្រោលបង្គោលស្នឹង អាក្រហមមួយនេះ ម្តាយក្មេកគាត់ចែក ឯអាស្នែងកន្ទែកឪអញគាត់ឱ្យ អញមិន
លួចគោរបស់អាណាមកទឹមទេ» ។
ឯបុរសប្តីប្រពន្ធដែលសួរផ្លូវនោះ ឮហើយនិយាយគ្នាថា «អ្នកនេះ យើងសួរផ្លូវគាត់ៗនិយាយពីគោ ហើយស្តី
គំរោះគំរើយឱ្យយើងផង ណ្ហើយគេហ៍! យើងកុំខ្ចីសួរវា យូរឆាប់គង់តែនឹងទៅដល់ផ្ទះបងប្អូនមិនខាន» ហើយ
ក៏បណ្តើរគ្នាហួសទៅ ។ ឯអាតម្លង់៧ សន្តាននោះ ក៏ខំភ្ជួរស្រែមិនឈប់ ដល់ពេលថ្ងៃជិតត្រង់ មេតម្លង់ជាប្រពន្ធក៏
ទូលបាយទៅឱ្យប្តីបរិភោគ លុះទៅដល់ក៏ដាក់ល្អីបាយក្រោយម្លប់ឈើ នៅភ្លឺស្រែ ។ ប្តីឃើញប្រពន្ធយកបាយមកឱ្យ
ក៏ឈប់ភ្ជួរស្រែ បរិភោគបាយ និយាយទាំងខឹងប្រាប់ប្រពន្ធថា «មានបុរសប្តីប្រពន្ធបណ្តើរគ្នាមកពីណាចោទ
ប្រកាន់ថា អញលួចគោវា ឯគោ១នឹមនេះ ប្រាកដជាម៉ែឪឯងចែកមក» ។ ប្រពន្ធឃើញមាត់ប្តីនិយាយម្ហបៗ
នឹកស្មានថាស្តីឱ្យខ្លួន ស្រាប់តែខឹង ហើយឆ្លើយតបតៅវិញថា «អញគិតថាប្តីមកភ្ជួរស្រែទាល់ថ្ងៃត្រង់ ខំប្រញាប់
ប្រញាល់ទូលបាយមកឱ្យស៊ី ឥឡូវទៅជាថា ឯងមានសហាយ អញសហាយនឹងឈ្មោះអាណា គាត់រកមុខឱ្យឃើញ»
។ ឯប្តីមិនស្ដីទាល់តែពមបាយអស់មួយកូនល្អី ប្រពន្ធថាអ្វីក៏មិនឮផង ។ លុះប្តីបរិភោគរួច ប្រពន្ធកន្រ្តាក់យកល្អី
។ ប្តីសួរថា «ឯងមានការអ្វីឯផ្ទះ បានជាប្រញាប់ម្ល៉េះ?» ប្រពន្ធថា «អញមុខជាប្រាប់ម៉ែឪអញមិនខាន»
ហើយកណ្តៀតល្អីត្រឡប់ទៅដល់ផ្ទះ ជួបនឹងម្តាយ និយាយទាំងខឹងមុខក្រហមប្រាប់ម្តាយថា «កូនប្រសាម៉ែឯង
វាល្អហើយ! ខ្ញុំទូលបាយទៅឱ្យស៊ី ដាក់ល្អីស្ទើរតែមិនទាន់ វាស្តីឱ្យខ្ញុំថាមានសហាយ» ។
ចំណែកម្តាយនោះ ខឹងញ័រឡើងថា «ហងឯង ដូច្នេះទេតើ បានជាមុខក្រហម អញថាកូនថាចៅ បាន
ជាចាំផ្ទះឱ្យវា ឥឡូវវាថាឯងលួចថ្នាំវាយកទៅដូរដូង មេអន្តរធានឯងក្រោយៗ កុំនិយាយដូច្នេះ មិនត្រូវទេ សូម្បី
តែថ្នាំ១ឆ្នុក ក៏អញមិនលួចយកផង បើទុកជាអញយកមែន ម្តាយនឹងកូនមិនត្រូវហងឯងពោលឱ្យអញខ្មាស
គេទេ ចាំឪហងឯងមក អញប្រាប់ឱ្យជេរវាយប្រដៅហងឯងមិនខាន» ។
លុះយូរបន្តិច ប្តីមកពីកាប់បង្គោលធ្វើរបងបង្ការមិនឱ្យគោក្របីចូលស៊ីសំណាបសន្ទូង ប្រពន្ធនិយាយ
ប្រាប់ប្តីថា «កូនស្រីយើងវាយកបាយទៅឱ្យប្តី ខ្ញុំចាំផ្ទះឱ្យវា លុះមកវិញ វាថាខ្ញុំជាម្តាយលួចថ្នាំវាដូរដូង ខ្ញុំខឹង
ណាស់» ។
ប្តីស្តាប់មិនឮ ខឹងនឹងប្រពន្ធក៏ជេរថា «មេចោរគ្រហរ! ហងឯងប្រចណ្ឌអញអីម៉្លេះ! អញមានស្លៀកពាក់
តែងតួដើរលេងចង់ស្រីឯណា អញទៅកាប់ឈើធ្វើបង្គោលរបងទេតើ! អញអត់តែម្តងនេះ ក្រោយៗបើហងឯង
នៅតែស្តីប្រចណ្ឌអញទៀត មុខជាអញធាក់ឱ្យដួលទាំងជំហរមិនខាន» ហាមប្រពន្ធហើយ បរិភោគបាយ រួច
ទៅចងសន្ទួចបានត្រី ត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ។ វេលាថ្ងៃល្ងាច ប្រពន្ធក៏ធ្វើត្រីស្លអាំងឱ្យប្តីបរិភោគខ្លះ រ៊ំលែកទុកព្រឹក
ខ្លះ ដើម្បីនឹងធ្វើសម្រាប់យកទៅប្រគេនលោកកូនឯវត្ត និងកូនប្រុសតូចម្នាក់ឱ្យនៅរៀនអក្សរជាមួយនឹង
លោកបងនោះ ។
លុះព្រឹកឡើង ម្តាយនោះដាំបាយដួសដាក់ចាន មានម្ហូបពីល្ងាចស្រាប់ ទូលយកទៅដល់កុដិប្រគេនលោក
កូន ហើយនិយាយថា « ខ្ញុំព្រះករុណារឭកលោកកូនណាស់! មួយទៀតប្អូនតូចវារៀនអក្សរក្រាន់បើទេ?» ។
លោកកូននោះប្រាប់ថា «ចម្រើនពរញោម! អាត្មាសព្វថ្ងៃនេះ កុំពុងស្រឡាញ់សីលផ្នួសណាស់ អាត្មាមិនសឹកទេ»
។ ម្តាយក៏ហៅកូនតូចដែលនៅបម្រើបងនោះថា «អានាង! លាលោកបងទៅផ្ទះនឹងម្តាយបានមួយថ្ងៃសិន ដ្បិត
ឪពុកឯងរឭកណាស់» ។ កូនតូចឆ្លើយប្រាប់ម្តាយថា «ត្រីងៀតលោកបង នៅពីរកន្ទុយទុកក្នុងកុដិ ពេល
ល្ងាច ខ្ញុំយកពីរចម្រៀក ដុតស៊ីបាយ ដែលសល់ពីលោកឆាន់ពេលព្រឹកនោះ» ។
ឯលោកសង្ឃ ដែលគង់នៅជិតកុដិទាំងប៉ុន្មាន បានឮម្តាយនឹងកូននិយាយតែដោយខ្លួន មិនទទួល
សម្រុងគ្នាដូច្នេះ លោកទាំងអស់ទប់ពុំបាន ក៏សើចទ្រហឹងអឺងអាប់ ។ ឧបាសិកានោះ ក៏សំពះលាលោកកូនត្រឡប់
មកដល់ផ្តះវិញ ហើយលុតជង្គង់ជូនបុណ្យប្តីថា «ខ្ញុំជូនបុណ្យអ្នកផង» ។ ប្តីឆ្លើយថា «អើ! អញឃើញបាយសម្ល
ខអាំង ព្យួរទុកនៅសង្រែក អញស៊ីអស់ទៅហើយ» ។ ប្រពន្ធក៏មើលមុខប្តីៗ មើលមុខប្រពន្ធ ប៉ប្រិចភ្នែកម៉ក់ៗ
ធ្វើវាហឺតែដោយខ្លួន ។ លុះយូរបន្តិច ស្រាប់តែប្អូនស្រីបង្កើតខាងប្តី នៅភូមិដទៃឆ្ងាយមកដល់ បានផ្លែពង្រមួយ
ផ្តិលនិងស្លឹកប្រស់ស្វាមួយសំណុំមកផ្ញើបង និយាយសួរបងថា «បងបានភ្ជួររាស់ដកស្ទួងបានស្រែប៉ុន្មានហើយ?»
។ បងទាំងប្តីប្រពន្ធឆ្លើយប្រាបទៅប្អូនស្រីវិញថា «អើហង! ល្មមទុកដាក់ឱ្យវាមានប្តីទៅចុះ តែហងមើលកុំឱ្យ
តែចេះលេងបៀផឹកស្រាជក់អាភៀន» ។
ប្អូនស្រីស្ងាប់មិនឮទៀត ក៏ប្រាប់ទៅបងទាំងពីរនាក់ថា «ខ្ញុំស្តាយត្រឡាចខ្ញុំមួយទ្រើងណាស់ កំពុង
តែផ្កាក្តឹបតូចៗ ស្រាប់តែមេជ្រូកវាទៅឈ្មួសគល់ដាច់ងាប់អស់» ។ បងទាំងពីរនាក់ថា «អើហង! ល្មមទៅផ្ទះក៏
ទៅចុះ ល្ងាចណាស់ហើយ ក្រែងកូនវាយំរក» ។ ប្អូនស្រីនោះ ក៏ត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ។
ព្រោះអ្នកទាំង ៧ នាក់ គឺបុរសស្រី្ត ប្តីប្រពន្ធ ម្តាយឪពុក លោកភិក្ខុ កុមារជាកូននិងប្អូនស្រី សុទ្ធតែថ្លង់
និយាយមិនចុះសម្រុងគ្នា បានជារឿងនេះគេហៅថា រឿងតម្លង់៧សន្តាន ។
ស្តាប់មិនជាក់ កុំអាលញាក់ចិញ្ចើម
(ចុចដើម្បីអានរឿងព្រេង៖ ចៅផ្កាប់ត្រឡោក)
រឿងព្រេង៖ ចៅផ្កាប់ត្រឡោក
កាលពីព្រេងនាយ មានសេដ្ឋីប្តីប្រពន្ធ មានកូនក្រមុំមួយនាក់ រូមឆោមល្អណាស់ ។ ពួកកំលោះៗជាច្រើន ស្មគ្រ
ចិត្តស្រឡាញ់ បានប្រាប់មាតាបិតាឱ្យចូលទៅដណ្តឹងកូនក្រមុំមហាសេដ្ឋីៗនោះ ក៏ព្រមឱ្យឥតប្រកែក តែមាន
ធ្វើខសន្យាថា «បើកំលោះឈ្មោះណាចង់បាន ត្រូវសង់ផ្ទះ ៥ ល្វែងតែមួយថ្ងៃឱ្យហើយ បើធ្វើមិនហើយ សេដ្ឋី
នោះផ្តាច់មិនឱ្យកូនក្រមុំទេ» ។ កំលោះដទៃៗ ប៉ុន្មានៗ ខូចខាតជំនួនជាច្រើននាក់ ដោយធ្វើផ្ទះមួយថ្ងៃមិន
ហើយ សេដ្ឋិក៏ផ្តាច់មិនឱ្យកូនក្រមុំ ។ ខណៈនោះ មានកំលោះម្នាក់ ជាអ្នកមានគំនិត មានឧបាយកលប្រាជ្ញា
ឈ្មោះថា «ចៅផ្កាប់ត្រឡោក» ជាកូនអ្នកមានគ្រាន់បើ បានសុំប្រាក់មាតាបិតាយកទៅទិញឈើ លប
ធ្វើផ្ទះប្រុងប្រៀបគ្រប់ប្រដាប់ជាស្រេច រួចកោសរូសខាត់ត្រឡោក១យ៉ាងស្អាត ហើយប្រាប់មាតាបិតាឱ្យទៅដណ្តឹង
កូនក្រមុំមហាសេដ្ឋីនោះ ។ ឯមាតាបិតាក៏ទិញផ្លែឈើ មើមឈើ បានច្រើនតុ ហើយពឹងញាតិសន្តាន ឱ្យជួយកាន់
ជំនួននោះ ទៅដល់ផ្តះមហាសេដ្ឋីលើកដៃជម្រាបថា «ខ្ញុំបាទ នាងខ្ញុំ មកសូមដណ្តឹងកូនក្រមុំលោក ផ្សំផ្គុំនឹង
កូនប្រុសកំលោះខ្ញុំបាទ នាងខ្ញុំ ទោះបីខុសត្រូវ សូមលោកមហាសេដ្ឋីអភ័យទោស សូមឱ្យបានជាសាច់សន្តាន
ស្ពានមេត្រីរៀងទៅ» ។
សេដ្ឋីទាំងប្តីប្រពន្ធស្តាប់ហើយឆ្លើយថា «យើងឥតប្រកែកថាអ្វីទេអ្នក! តែថា ថ្ងៃស្អែកនេះអ្នកធ្វើផ្ទះ៥ល្វែង
ឱ្យហើយស្រេច ទើបបើធ្វើមិនហើយយើងនិងផ្តាច់ មិនឱ្យកូនក្រមុំទេ» ។ មាតាបិតាចៅផ្កាប់ត្រឡោកឮហើយ
ជម្រាបថា «បើកូនខ្ញុំធ្វើផ្ទះថ្ងៃស្អែកនេះមិនហើយស្រេចទេ សូមលោកសេដ្ឋីផ្តាច់កូនក្រមុំលោកចុះ ជំនួនប៉ុន្មាន
តុនេះ ខ្ញុំបាទនាងខ្ញុំក៏សុខចិត្តជូនលោកទាំងអស់ ឥតគិតយកថ្លៃពីលោកឡើយ» ហើយជូនជំនួនទាំងអស់
ទៅសេដ្ឋីៗ ក៏ឱ្យខ្ញុំកំដរលើកទៅផ្ទេរទុកពេញមួយល្វែងផ្ទះ ហើយយកសម្បកតុ ថាសមកឱ្យវិញ ។
មាតាបិតាចៅផ្កាប់ត្រឡោក ទទួលតុថាសគ្រប់ចំនួនហើយ ក៏សំពះលាមហាសេដ្ឋីនាំគ្នាត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ។
ក្រោយនោះ មហាសេដ្ឋីនិងភរិយា នាំគ្នាទៅមើលជំនួននៅលើផ្ទះ ឃើញសុទ្ធតែផ្លែឈើមានតម្លៃប្លែកៗ ពី
ប្រទេសឆ្ងាយខ្លះ នៅស្រុកអាយខ្លះ សេដ្ឋីក៏ញញឹមញាក់មុខដាក់ប្រពន្ធថា «ជំនួននេះ យើងមុខជាបានស៊ី
ទទេទៀតហើយ» ។
ចំណែកមាតាបិតាចៅផ្កាប់ត្រឡោក ទៅដល់ផ្ទះក៏និយាយប្រាប់កូនថា «សេដ្ឋីព្រមឱ្យហើយ» តែគេថា
«ឱ្យកូនធ្វើផ្ទះតែក្នុងថ្ងៃស្អែកនេះ ឱ្យហើយស្រេច» ។ ចៅផ្កាប់ត្រឡោក ឮមាតាបិតានិយាយប្រាប់ដូច្នោះ មាន
ចិត្តត្រេកអរណាស់ ជម្រាបមាតាបិតាថា «លោកម៉ែលោកឪពុកកុំព្រួយបារម្ភ មុខជាបានដូចគំនិត ដែលកូន
គិតទុកពីថ្ងៃមុន» ហើយចៅផ្កាប់ត្រឡោក ក៏ទៅនិយាយពឹងបងប្អូនអ្នកចេះការជាងផ្ទះបានគ្នាច្រើនឱ្យ
គេជួយសង់ផ្ទះតែក្នុងថ្ងៃស្អែកនេះឱ្យហើយ ។ បងប្អូនគេជួយទាំងអស់គ្នា ហើយចៅផ្កាប់ត្រឡោកត្រឡប់មកផ្ទះ
ស្លៀកពាក់តែងខ្លួនស្អាតបាត ពឹងកំលោះផងគ្នាឱ្យជូនទៅផ្ទះសេដ្ឋីនោះ លុះឡើងទៅដល់លើផ្ទះ សេដ្ឋីសួរថា
«ចៅឯងមកមានការអ្វី? » ចៅផ្កាប់ត្រឡោកលុតជង្គង់ប្រណម្យជម្រាបថា «ម៉ែឪពុកបាទប្រើខ្ញុំបាទ
ជាកូនឱ្យមកសូមក្រាបប្រណិប័តន៍លោកឪពុកអ្នកម្តាយ សូមទានប្រាប់ទីកន្លែងត្រង់ណា ឱ្យទានខ្ញុំបាទនឹង
សង់ផ្ទះ ខ្ញុំបាទនឹងអាលទៅចាត់ការធ្វើក្រែងមិនហើយ ជូនលោកឪពុកលោកម្តាយ ក្នុងវេលាថ្ងៃស្អែកនេះ » ។
សេដ្ឋីទាំងប្តីប្រពន្ធ គន់មើលរូបឫកពាចៅផ្កាប់ក្រឡោក នឹកសសើរក្នុងចិត្តថា «កូនប្រសារអញគ្រាន់
បើដែរ តែមុខជាខូតខាតជំនួនដូចអ្នកមុនៗ ទៀតហើយ» ហើយសេដ្ឋីប្រាប់ទីកន្លែងឱ្យសង់នៅខាងជើង
ឆ្ងាយពីផ្ទះធំ ចំនួន ៥ ព្យាម ។
ចៅផ្កាប់ត្រឡោកបានឮសេដ្ឋីប្រាប់ហើយ ក៏ក្រាបសំពះលា នាំគ្នាត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ លុះទៅដល់ប្រមូលបង
ប្អូនជួបជុំយកគ្រឿងផ្ទះ ដែលធ្ងន់ៗ ផ្ទុករទេះស្រេចពីយប់ របស់ណាល្មមលីសែង ក៏ចាត់ចែងផ្គូផ្គងដាក់មុខ
គ្នាស្រេច ។
លុះព្រឹកឡើង ខ្លះដឹកនឹងរទេះ ខ្លះលីសែង ទៅដល់ផ្ទះសេដ្ឋី ខ្លះកាប់ដី ខ្លះជីករណ្តៅសសរ តាមខ្នាត់ទំហំផ្ទះ ៥
ល្វែង ខំធ្វើស្រុះគ្នាមិនឈប់ ឈប់តែពេលបរិភោគ បាយ បរិភោគបាយរួចនាំគ្នាធ្វើទៀត ទាល់តែហើយស្រេច
ក្នុងវេលាថ្ងៃនោះ រួចចៅផ្កាប់ត្រឡោកឡើងទៅលុតជង្គង់សំពះជូនផ្ទះមហាសេដ្ឋីជាមាតាបិតាក្មេក ហើយនាំ
គ្នាត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ។
លុះដល់ថ្ងៃខែបានឫក្សល្អ មាតាបិតាទាំងពីរខាងក៏រៀបវិវាហមង្គលការកូនរួចស្រេច ។ ឯចៅផ្កាប់ត្រឡោក
លាក់តែត្រឡោកនោះមិនឱ្យនរណាឃើញសោះ ដល់ពេលយប់រៀបផ្សំដំណេករួចហើយ ក៏ដេកក្នុងផ្ទះជាមួយគ្នា ។
ចៅផ្កាប់ត្រឡោក យកត្រឡោកនោះ ទៅផ្កាប់គ្របពីលើស្វាស២រួចស្លៀកសំពត់ចងក្បិនប្រយត្នមិនឱ្យត្រឡោក
ធ្លាក់បាន ហើយដេកឃ្លាតពីភរិយា ធ្វើកិរិយាសម្ងំមិនបានពាល់ដល់ចុងដៃជើងភរិយានោះឡើយ ប្រើឧបាយ
យ៉ាងនេះ អត់ធន់បាន៣យប់ ។ យប់ក្រោយទៀតនាងភរិយានោះ រសាប់រសល់ខ្វល់ចិត្តគិតសង្ស័យថា «ប្តីអញ
នេះ ដេកជាមួយគ្នាយូរយប់ហើយ គាត់ធ្វើព្រងើយកន្តើយ ហាក់ដូចជាគ្មានត្រូវការនឹងអញសោះ ជាគាត់ខ្ទើយ
ឬក្ស័យលិង្គ?» គិតក្នុងចិត្តដូច្នោះហើយ ក៏ចង់ដឹងប្រថុយលបលូកស្ទាបមើលឱ្យច្បាស់ ។
ចៅផ្កាប់ត្រឡោកដេកពុំលក់ទេ តែធ្វើជាស្រមុកខុលៗ ។ នាងប្រពន្ធនោះ លូកដៃស្ទាបត្រង់ស្វាសនោះ ពាន
ទៅលើត្រឡោកផ្កាប់រលីងណិល ដកដៃមកវិញគិតថា«ប្តីអញនេះ នឹងថាខ្ទើយឫក្ស័យលិង្គក៏មិនមែន សណ្ឋាន
ហាក់ដូចជាភេទស្រីតែ ពោះគ្មានប្រឡាយ មុខគួរឱ្យឆ្ងល់ណាស់!» ។
លុះព្រឹកឡើង ខ្សឹបប្រាប់ម្តាយ តាមដំណើរ ដែលលបស្ទាបប្តីសព្វគ្រប់ ។ ម្តាយឮហើយ ដកដង្ហើមធំថា
«ឱកូនអញអើយ! បានប្តីអ្វីក៏មិនដូចបុរសទាំងពួង ហើយនឹកបន្ទោសកូនប្រសាប្រុសនោះថា «បើវាគ្មាន
ប្រដាប់ដូចប្រុសទាំងពួងទេ ហេតុម្តេចក៏ស្រឡាញ់កូនអញម្ល៉េះ?» គិតហើយ ក៏ប្រាប់សេដ្ឋីជាប្តីថាតាមដំណើរ
កូនស្រីប្រាប់សព្វគ្រប់ ។ សេដ្ឋីស្តាប់ហើយគិតថា «បើអញនិយាយខ្លាំង ខ្មាសអ្នកជិតខាង» ហើយនិយាយខ្សឹប
ខ្សៀវតែពីរនាក់ប្តីប្រពន្ធថា «កូនប្រសាយើងនេះ វាគ្រាន់បើដែរ ណ្ហើយគេហ៍អើយ! អាណិតវា ឱ្យប្រាក់
ភស្តុភាបណ្ណាការនិងថ្លៃផ្ទះ មួយពាន់ប្រាំរយណែនទៅវា ហើយប្រាប់វាឱ្យទៅនៅម៉ែឪវាវិញចុះ» គិតព្រមគ្នាហើយ
ហៅកូនប្រសាថា «ជីឯងមកនេះ» ។ ចៅផ្កាប់ត្រឡោកឮសេដ្ឋីឪពុកក្មេកហៅខ្លួនហើយ ក៏ទៅអង្គុយជិត
សំពះសេដ្ឋីៗ ប្រាប់ថា «ឯង ហាក់ដូចជាមិនស្រឡាញ់កូនអញសោះ! ណ្ហើយចុះ អញឱ្យប្រាក់មួយពាន់ប្រាំរយណែន
ឯងយកទៅផ្ទះឪពុកម្តាយឯងវិញចុះ» រួចក៏រាប់ប្រាក់ប្រគល់ឱ្យគ្រប់ចំនួន។ ចៅផ្កាប់ត្រឡោកទទួលយក
ប្រាក់ហើយជម្រាបថា «លោកឪពុក! ខ្ញុំបាទសុំហឹបធំ១ ដាក់ប្រាក់យកទៅឱ្យដល់ផ្ទះខ្ញុំបាទផង» ។ សេដ្ឋីក៏ឱ្យ
ហឹបដាក់ប្រាក់ ចាត់បាវព្រាវឱ្យសែងតាមចៅផ្កាប់ត្រឡោកទៅដល់ផ្ទះ ហើយជូនប្រាក់មួយពាន់ប្រាំរយណែន
នៅក្នុងហិបទៅមាតាបិតា ជម្រាប់រឿងសព្វប្រាប់ ក៏ត្រឡប់មកផ្ទះសេដ្ឋីវិញ ។ លុះដល់ហើយ ចៅផ្កាប់ត្រឡោក
ធ្វើឫកកិរិយាសញ្ជប់សញ្ជឹង ហាក់ដូចជារឭកអាល័យសេដ្ឋីនិងភរិយានោះពន់ពេក ។
សេដ្ឋីឃើញហើយសួរថា «ឯង! អញឱ្យប្រាក់ទៅនៅផ្ទះម៉ែឪឯងវិញហើយ ហេតុម្តេចក៏មិនទៅ?» ។
ចៅផ្កាប់ត្រឡោកឆ្លើយជម្រាបសេដ្ឋីថា «ខ្ញុំបាទរឭកអាល័យលោកម៉ែលោកឪពុកនិងនាងជាភរិយាខ្លាំង
ណាស់ សុំនៅទទួលទានដំណេកតែមួយយប់នេះទៀតព្រឹកឡើងខ្ញុំបាទសូមប្រណិប័តន៍លាទៅផ្ទះវិញ» ។
សេដ្ឋីប្តីប្រពន្ធនិយាយគ្នាថា «យើងឱ្យវាដេកមួយយប់ទៀត ចុះវាមិនទាន់ជាអ្វីទេ ដូចជាដេកជាមួយនឹង
ប្រុសផងគ្នា» ។ លុះពេលយប់បរិភោគបាយរួច ចៅផ្កាប់ត្រឡោកក៏ចូលទៅដេកជាមួយនឹងភរិយា ត្រឡោក
នៅផ្កាប់ដដែល ដល់យប់ចៅនាងភរិយាគិតថា «យប់ស្អែកនេះ ប្តីអញទៅនៅផ្ទះគាត់វិញហើយ អញចង់ស្ទាប
សង្កេតឱ្យច្បាស់» ។ ឯចៅផ្កាប់ត្រឡោកដេកផ្ងារដេកពុំលក់ ព្រោះកើតតម្រេកខ្លាំង ដូចជាគេទូលត្រឡោក ។
នាងភរិយានោះ លូកដៃទៅប៉ះត្រឡោកៗ ធ្លាក់ឮសូរតែខ្វស់ ។ ចៅផ្កាប់ត្រឡោកងាកផាំង ចូលទៅរួមរសនឹងនាង
ភរិយានោះដោយកម្លាំងដ៏ខ្លាំងក្លា ។ លុះព្រឹកឡើង នាងនោះនិយាយជម្រាបម្តាយ«ម៉ែអើយ!បើប្តីខ្ញុំលាទៅផ្ទះវិញ
សូមម៉ែអាណិតកូន ឃាត់កុំឱ្យគាត់ទៅ» ។ មាតាសង្ស័យណាស់សួរកូនៗ និយាយខ្សឹបជម្រាបមាតាថា«ម៉ែ! ប្តី
ខ្ញុំគាត់មានប្រដាប់ដូចប្រុសទាំងពួង មិនមែនជាខ្ទើយទេ» ។
ម្តាយដឹងចិត្តកូនក៏ខ្សឹបជម្រាបសេដ្ឋីជាប្តីដោយស្ងាត់ថា «កូនយើងទាំងពីរ វាត្រូវចិត្តវាហើយ» ។
សេដ្ឋីឮភរិយានិយាយប្រាប់រឿងកូនសព្វគ្រប់ ក៏តបថា «កាលមុន ឯងនិយាយប្រាប់អញៗ ក៏ជឿថាពិត
មែន អញបានសងថ្លៃភស្តុភាបណ្ណាការនិងថ្លៃផ្ទះមួយពាន់ប្រាំរយណែនឱ្យទៅវា ឥឡូវថាកូនប្រសាយើងមាន
ប្រដាប់ដូចបុរសទាំងពួង ណ្ហើយចុះគេហ៍អើយ! បើត្រូវចិត្តគ្នាវាហើយ ប្រាក់ដែលយើងឱ្យកូនប្រសានោះ ដូចជាឱ្យ
ទៅកូនយើងទេ ប្តីប្រពន្ធវាមាន ក្រជាជាមួយគ្នាចុះ«ហើយសេដ្ឋីក៏ស្ងៀមស្ងាត់រាប់អានជាកូនតរៀងទៅ ។
លុះដល់សេដ្ឋីប្តីនិងភរិយាចាស់ជរា ទទួលមរណភាពទៅវេលាណា ស្តេចក្នុងព្រះនគរនោះ ទ្រង់
ព្រះមេត្តាប្រោស តាំងចៅផ្កាប់ត្រឡោក និងភរិយាឱ្យធ្វើជាសេដ្ឋីតាងបិតាលុះអស់ជីវិត។
ចិត្តស្រឡាញ់ បានប្រាប់មាតាបិតាឱ្យចូលទៅដណ្តឹងកូនក្រមុំមហាសេដ្ឋីៗនោះ ក៏ព្រមឱ្យឥតប្រកែក តែមាន
ធ្វើខសន្យាថា «បើកំលោះឈ្មោះណាចង់បាន ត្រូវសង់ផ្ទះ ៥ ល្វែងតែមួយថ្ងៃឱ្យហើយ បើធ្វើមិនហើយ សេដ្ឋី
នោះផ្តាច់មិនឱ្យកូនក្រមុំទេ» ។ កំលោះដទៃៗ ប៉ុន្មានៗ ខូចខាតជំនួនជាច្រើននាក់ ដោយធ្វើផ្ទះមួយថ្ងៃមិន
ហើយ សេដ្ឋិក៏ផ្តាច់មិនឱ្យកូនក្រមុំ ។ ខណៈនោះ មានកំលោះម្នាក់ ជាអ្នកមានគំនិត មានឧបាយកលប្រាជ្ញា
ឈ្មោះថា «ចៅផ្កាប់ត្រឡោក» ជាកូនអ្នកមានគ្រាន់បើ បានសុំប្រាក់មាតាបិតាយកទៅទិញឈើ លប
ធ្វើផ្ទះប្រុងប្រៀបគ្រប់ប្រដាប់ជាស្រេច រួចកោសរូសខាត់ត្រឡោក១យ៉ាងស្អាត ហើយប្រាប់មាតាបិតាឱ្យទៅដណ្តឹង
កូនក្រមុំមហាសេដ្ឋីនោះ ។ ឯមាតាបិតាក៏ទិញផ្លែឈើ មើមឈើ បានច្រើនតុ ហើយពឹងញាតិសន្តាន ឱ្យជួយកាន់
ជំនួននោះ ទៅដល់ផ្តះមហាសេដ្ឋីលើកដៃជម្រាបថា «ខ្ញុំបាទ នាងខ្ញុំ មកសូមដណ្តឹងកូនក្រមុំលោក ផ្សំផ្គុំនឹង
កូនប្រុសកំលោះខ្ញុំបាទ នាងខ្ញុំ ទោះបីខុសត្រូវ សូមលោកមហាសេដ្ឋីអភ័យទោស សូមឱ្យបានជាសាច់សន្តាន
ស្ពានមេត្រីរៀងទៅ» ។
សេដ្ឋីទាំងប្តីប្រពន្ធស្តាប់ហើយឆ្លើយថា «យើងឥតប្រកែកថាអ្វីទេអ្នក! តែថា ថ្ងៃស្អែកនេះអ្នកធ្វើផ្ទះ៥ល្វែង
ឱ្យហើយស្រេច ទើបបើធ្វើមិនហើយយើងនិងផ្តាច់ មិនឱ្យកូនក្រមុំទេ» ។ មាតាបិតាចៅផ្កាប់ត្រឡោកឮហើយ
ជម្រាបថា «បើកូនខ្ញុំធ្វើផ្ទះថ្ងៃស្អែកនេះមិនហើយស្រេចទេ សូមលោកសេដ្ឋីផ្តាច់កូនក្រមុំលោកចុះ ជំនួនប៉ុន្មាន
តុនេះ ខ្ញុំបាទនាងខ្ញុំក៏សុខចិត្តជូនលោកទាំងអស់ ឥតគិតយកថ្លៃពីលោកឡើយ» ហើយជូនជំនួនទាំងអស់
ទៅសេដ្ឋីៗ ក៏ឱ្យខ្ញុំកំដរលើកទៅផ្ទេរទុកពេញមួយល្វែងផ្ទះ ហើយយកសម្បកតុ ថាសមកឱ្យវិញ ។
មាតាបិតាចៅផ្កាប់ត្រឡោក ទទួលតុថាសគ្រប់ចំនួនហើយ ក៏សំពះលាមហាសេដ្ឋីនាំគ្នាត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ។
ក្រោយនោះ មហាសេដ្ឋីនិងភរិយា នាំគ្នាទៅមើលជំនួននៅលើផ្ទះ ឃើញសុទ្ធតែផ្លែឈើមានតម្លៃប្លែកៗ ពី
ប្រទេសឆ្ងាយខ្លះ នៅស្រុកអាយខ្លះ សេដ្ឋីក៏ញញឹមញាក់មុខដាក់ប្រពន្ធថា «ជំនួននេះ យើងមុខជាបានស៊ី
ទទេទៀតហើយ» ។
ចំណែកមាតាបិតាចៅផ្កាប់ត្រឡោក ទៅដល់ផ្ទះក៏និយាយប្រាប់កូនថា «សេដ្ឋីព្រមឱ្យហើយ» តែគេថា
«ឱ្យកូនធ្វើផ្ទះតែក្នុងថ្ងៃស្អែកនេះ ឱ្យហើយស្រេច» ។ ចៅផ្កាប់ត្រឡោក ឮមាតាបិតានិយាយប្រាប់ដូច្នោះ មាន
ចិត្តត្រេកអរណាស់ ជម្រាបមាតាបិតាថា «លោកម៉ែលោកឪពុកកុំព្រួយបារម្ភ មុខជាបានដូចគំនិត ដែលកូន
គិតទុកពីថ្ងៃមុន» ហើយចៅផ្កាប់ត្រឡោក ក៏ទៅនិយាយពឹងបងប្អូនអ្នកចេះការជាងផ្ទះបានគ្នាច្រើនឱ្យ
គេជួយសង់ផ្ទះតែក្នុងថ្ងៃស្អែកនេះឱ្យហើយ ។ បងប្អូនគេជួយទាំងអស់គ្នា ហើយចៅផ្កាប់ត្រឡោកត្រឡប់មកផ្ទះ
ស្លៀកពាក់តែងខ្លួនស្អាតបាត ពឹងកំលោះផងគ្នាឱ្យជូនទៅផ្ទះសេដ្ឋីនោះ លុះឡើងទៅដល់លើផ្ទះ សេដ្ឋីសួរថា
«ចៅឯងមកមានការអ្វី? » ចៅផ្កាប់ត្រឡោកលុតជង្គង់ប្រណម្យជម្រាបថា «ម៉ែឪពុកបាទប្រើខ្ញុំបាទ
ជាកូនឱ្យមកសូមក្រាបប្រណិប័តន៍លោកឪពុកអ្នកម្តាយ សូមទានប្រាប់ទីកន្លែងត្រង់ណា ឱ្យទានខ្ញុំបាទនឹង
សង់ផ្ទះ ខ្ញុំបាទនឹងអាលទៅចាត់ការធ្វើក្រែងមិនហើយ ជូនលោកឪពុកលោកម្តាយ ក្នុងវេលាថ្ងៃស្អែកនេះ » ។
សេដ្ឋីទាំងប្តីប្រពន្ធ គន់មើលរូបឫកពាចៅផ្កាប់ក្រឡោក នឹកសសើរក្នុងចិត្តថា «កូនប្រសារអញគ្រាន់
បើដែរ តែមុខជាខូតខាតជំនួនដូចអ្នកមុនៗ ទៀតហើយ» ហើយសេដ្ឋីប្រាប់ទីកន្លែងឱ្យសង់នៅខាងជើង
ឆ្ងាយពីផ្ទះធំ ចំនួន ៥ ព្យាម ។
ចៅផ្កាប់ត្រឡោកបានឮសេដ្ឋីប្រាប់ហើយ ក៏ក្រាបសំពះលា នាំគ្នាត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ លុះទៅដល់ប្រមូលបង
ប្អូនជួបជុំយកគ្រឿងផ្ទះ ដែលធ្ងន់ៗ ផ្ទុករទេះស្រេចពីយប់ របស់ណាល្មមលីសែង ក៏ចាត់ចែងផ្គូផ្គងដាក់មុខ
គ្នាស្រេច ។
លុះព្រឹកឡើង ខ្លះដឹកនឹងរទេះ ខ្លះលីសែង ទៅដល់ផ្ទះសេដ្ឋី ខ្លះកាប់ដី ខ្លះជីករណ្តៅសសរ តាមខ្នាត់ទំហំផ្ទះ ៥
ល្វែង ខំធ្វើស្រុះគ្នាមិនឈប់ ឈប់តែពេលបរិភោគ បាយ បរិភោគបាយរួចនាំគ្នាធ្វើទៀត ទាល់តែហើយស្រេច
ក្នុងវេលាថ្ងៃនោះ រួចចៅផ្កាប់ត្រឡោកឡើងទៅលុតជង្គង់សំពះជូនផ្ទះមហាសេដ្ឋីជាមាតាបិតាក្មេក ហើយនាំ
គ្នាត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ។
លុះដល់ថ្ងៃខែបានឫក្សល្អ មាតាបិតាទាំងពីរខាងក៏រៀបវិវាហមង្គលការកូនរួចស្រេច ។ ឯចៅផ្កាប់ត្រឡោក
លាក់តែត្រឡោកនោះមិនឱ្យនរណាឃើញសោះ ដល់ពេលយប់រៀបផ្សំដំណេករួចហើយ ក៏ដេកក្នុងផ្ទះជាមួយគ្នា ។
ចៅផ្កាប់ត្រឡោក យកត្រឡោកនោះ ទៅផ្កាប់គ្របពីលើស្វាស២រួចស្លៀកសំពត់ចងក្បិនប្រយត្នមិនឱ្យត្រឡោក
ធ្លាក់បាន ហើយដេកឃ្លាតពីភរិយា ធ្វើកិរិយាសម្ងំមិនបានពាល់ដល់ចុងដៃជើងភរិយានោះឡើយ ប្រើឧបាយ
យ៉ាងនេះ អត់ធន់បាន៣យប់ ។ យប់ក្រោយទៀតនាងភរិយានោះ រសាប់រសល់ខ្វល់ចិត្តគិតសង្ស័យថា «ប្តីអញ
នេះ ដេកជាមួយគ្នាយូរយប់ហើយ គាត់ធ្វើព្រងើយកន្តើយ ហាក់ដូចជាគ្មានត្រូវការនឹងអញសោះ ជាគាត់ខ្ទើយ
ឬក្ស័យលិង្គ?» គិតក្នុងចិត្តដូច្នោះហើយ ក៏ចង់ដឹងប្រថុយលបលូកស្ទាបមើលឱ្យច្បាស់ ។
ចៅផ្កាប់ត្រឡោកដេកពុំលក់ទេ តែធ្វើជាស្រមុកខុលៗ ។ នាងប្រពន្ធនោះ លូកដៃស្ទាបត្រង់ស្វាសនោះ ពាន
ទៅលើត្រឡោកផ្កាប់រលីងណិល ដកដៃមកវិញគិតថា«ប្តីអញនេះ នឹងថាខ្ទើយឫក្ស័យលិង្គក៏មិនមែន សណ្ឋាន
ហាក់ដូចជាភេទស្រីតែ ពោះគ្មានប្រឡាយ មុខគួរឱ្យឆ្ងល់ណាស់!» ។
លុះព្រឹកឡើង ខ្សឹបប្រាប់ម្តាយ តាមដំណើរ ដែលលបស្ទាបប្តីសព្វគ្រប់ ។ ម្តាយឮហើយ ដកដង្ហើមធំថា
«ឱកូនអញអើយ! បានប្តីអ្វីក៏មិនដូចបុរសទាំងពួង ហើយនឹកបន្ទោសកូនប្រសាប្រុសនោះថា «បើវាគ្មាន
ប្រដាប់ដូចប្រុសទាំងពួងទេ ហេតុម្តេចក៏ស្រឡាញ់កូនអញម្ល៉េះ?» គិតហើយ ក៏ប្រាប់សេដ្ឋីជាប្តីថាតាមដំណើរ
កូនស្រីប្រាប់សព្វគ្រប់ ។ សេដ្ឋីស្តាប់ហើយគិតថា «បើអញនិយាយខ្លាំង ខ្មាសអ្នកជិតខាង» ហើយនិយាយខ្សឹប
ខ្សៀវតែពីរនាក់ប្តីប្រពន្ធថា «កូនប្រសាយើងនេះ វាគ្រាន់បើដែរ ណ្ហើយគេហ៍អើយ! អាណិតវា ឱ្យប្រាក់
ភស្តុភាបណ្ណាការនិងថ្លៃផ្ទះ មួយពាន់ប្រាំរយណែនទៅវា ហើយប្រាប់វាឱ្យទៅនៅម៉ែឪវាវិញចុះ» គិតព្រមគ្នាហើយ
ហៅកូនប្រសាថា «ជីឯងមកនេះ» ។ ចៅផ្កាប់ត្រឡោកឮសេដ្ឋីឪពុកក្មេកហៅខ្លួនហើយ ក៏ទៅអង្គុយជិត
សំពះសេដ្ឋីៗ ប្រាប់ថា «ឯង ហាក់ដូចជាមិនស្រឡាញ់កូនអញសោះ! ណ្ហើយចុះ អញឱ្យប្រាក់មួយពាន់ប្រាំរយណែន
ឯងយកទៅផ្ទះឪពុកម្តាយឯងវិញចុះ» រួចក៏រាប់ប្រាក់ប្រគល់ឱ្យគ្រប់ចំនួន។ ចៅផ្កាប់ត្រឡោកទទួលយក
ប្រាក់ហើយជម្រាបថា «លោកឪពុក! ខ្ញុំបាទសុំហឹបធំ១ ដាក់ប្រាក់យកទៅឱ្យដល់ផ្ទះខ្ញុំបាទផង» ។ សេដ្ឋីក៏ឱ្យ
ហឹបដាក់ប្រាក់ ចាត់បាវព្រាវឱ្យសែងតាមចៅផ្កាប់ត្រឡោកទៅដល់ផ្ទះ ហើយជូនប្រាក់មួយពាន់ប្រាំរយណែន
នៅក្នុងហិបទៅមាតាបិតា ជម្រាប់រឿងសព្វប្រាប់ ក៏ត្រឡប់មកផ្ទះសេដ្ឋីវិញ ។ លុះដល់ហើយ ចៅផ្កាប់ត្រឡោក
ធ្វើឫកកិរិយាសញ្ជប់សញ្ជឹង ហាក់ដូចជារឭកអាល័យសេដ្ឋីនិងភរិយានោះពន់ពេក ។
សេដ្ឋីឃើញហើយសួរថា «ឯង! អញឱ្យប្រាក់ទៅនៅផ្ទះម៉ែឪឯងវិញហើយ ហេតុម្តេចក៏មិនទៅ?» ។
ចៅផ្កាប់ត្រឡោកឆ្លើយជម្រាបសេដ្ឋីថា «ខ្ញុំបាទរឭកអាល័យលោកម៉ែលោកឪពុកនិងនាងជាភរិយាខ្លាំង
ណាស់ សុំនៅទទួលទានដំណេកតែមួយយប់នេះទៀតព្រឹកឡើងខ្ញុំបាទសូមប្រណិប័តន៍លាទៅផ្ទះវិញ» ។
សេដ្ឋីប្តីប្រពន្ធនិយាយគ្នាថា «យើងឱ្យវាដេកមួយយប់ទៀត ចុះវាមិនទាន់ជាអ្វីទេ ដូចជាដេកជាមួយនឹង
ប្រុសផងគ្នា» ។ លុះពេលយប់បរិភោគបាយរួច ចៅផ្កាប់ត្រឡោកក៏ចូលទៅដេកជាមួយនឹងភរិយា ត្រឡោក
នៅផ្កាប់ដដែល ដល់យប់ចៅនាងភរិយាគិតថា «យប់ស្អែកនេះ ប្តីអញទៅនៅផ្ទះគាត់វិញហើយ អញចង់ស្ទាប
សង្កេតឱ្យច្បាស់» ។ ឯចៅផ្កាប់ត្រឡោកដេកផ្ងារដេកពុំលក់ ព្រោះកើតតម្រេកខ្លាំង ដូចជាគេទូលត្រឡោក ។
នាងភរិយានោះ លូកដៃទៅប៉ះត្រឡោកៗ ធ្លាក់ឮសូរតែខ្វស់ ។ ចៅផ្កាប់ត្រឡោកងាកផាំង ចូលទៅរួមរសនឹងនាង
ភរិយានោះដោយកម្លាំងដ៏ខ្លាំងក្លា ។ លុះព្រឹកឡើង នាងនោះនិយាយជម្រាបម្តាយ«ម៉ែអើយ!បើប្តីខ្ញុំលាទៅផ្ទះវិញ
សូមម៉ែអាណិតកូន ឃាត់កុំឱ្យគាត់ទៅ» ។ មាតាសង្ស័យណាស់សួរកូនៗ និយាយខ្សឹបជម្រាបមាតាថា«ម៉ែ! ប្តី
ខ្ញុំគាត់មានប្រដាប់ដូចប្រុសទាំងពួង មិនមែនជាខ្ទើយទេ» ។
ម្តាយដឹងចិត្តកូនក៏ខ្សឹបជម្រាបសេដ្ឋីជាប្តីដោយស្ងាត់ថា «កូនយើងទាំងពីរ វាត្រូវចិត្តវាហើយ» ។
សេដ្ឋីឮភរិយានិយាយប្រាប់រឿងកូនសព្វគ្រប់ ក៏តបថា «កាលមុន ឯងនិយាយប្រាប់អញៗ ក៏ជឿថាពិត
មែន អញបានសងថ្លៃភស្តុភាបណ្ណាការនិងថ្លៃផ្ទះមួយពាន់ប្រាំរយណែនឱ្យទៅវា ឥឡូវថាកូនប្រសាយើងមាន
ប្រដាប់ដូចបុរសទាំងពួង ណ្ហើយចុះគេហ៍អើយ! បើត្រូវចិត្តគ្នាវាហើយ ប្រាក់ដែលយើងឱ្យកូនប្រសានោះ ដូចជាឱ្យ
ទៅកូនយើងទេ ប្តីប្រពន្ធវាមាន ក្រជាជាមួយគ្នាចុះ«ហើយសេដ្ឋីក៏ស្ងៀមស្ងាត់រាប់អានជាកូនតរៀងទៅ ។
លុះដល់សេដ្ឋីប្តីនិងភរិយាចាស់ជរា ទទួលមរណភាពទៅវេលាណា ស្តេចក្នុងព្រះនគរនោះ ទ្រង់
ព្រះមេត្តាប្រោស តាំងចៅផ្កាប់ត្រឡោក និងភរិយាឱ្យធ្វើជាសេដ្ឋីតាងបិតាលុះអស់ជីវិត។
ត្រឡាចម្តេចមានបណ្តូល មនុស្សមួយទាំងមូល ណាក៏គ្មានប្រាជ្ញា
រឿងព្រេង៖ ចៅកាំបិតបន្ទោះ
កាលដើមឡើយ មានបុរសពីរនាក់ ជាបងប្អូននឹងគ្នា ម្តាយឪពុកស្លាប់អស់ទៅនៅតែពីរនាក់បងប្អូន ក៏បបួល
គ្នាទៅនៅវត្ត រៀនអក្សរ ធម៌អាថ៌ សាស្រ្តាបាលីនឹងលោកសង្ឃរាជ លោកក៏មេត្តាករុណាប្រៀនប្រដៅឱ្យរៀនសូត្រ ។ ក្មេងទាំងពីរនាក់ព្យាយាមណាស់ រកក្មេងណាស្មើគ្មាន ដល់រៀនចេះចប់ លោកគ្រូបំបួសនេន ។ នេនទាំងពីរ ពុំខ្ជិលសោះ ខំរៀនសូត្រនិងបម្រើគ្រូពុំឱ្យគ្រូអាក់អន់ព្រះទ័យឡើយ ។ នេនទាំងពីរបួសបាន ៥ វស្សា នឹកចង់សិក្ខ ក៏ចូលទៅវន្ទាលាគ្រូសិក្ខ ។ គ្រូក៏ព្រមឱ្យសិក្ខៗរួចលោកគ្រូផ្តាំបុរសបងឱ្យទៅនៅរកស៊ីស្រុកចិន នឹងបានជាចៅសួធំក្នុងស្រុកចិន ។ ឯបុរសប្អូន គ្រូពុំបានផ្តាំអ្វើឡើយដ្បិតគ្រូមើលឱ្យឃើញថា បុរសប្ទូននឹងបានសោយរាជ្យជាសម្តេចនគរពីរ ទើបលោកគ្រូផ្តាំថា «ចៅឯងទៅរកស៊ីបើនឿយណាស់កុំដេក យកប្រពន្ធត្រូវមើលម្តាយក្មេក ចូលដំណេកកុំនិយាយនឹងប្រពន្ធ បើឯងរក្សាពាក្យទាំង ៣ម៉ាត់នេះបាន ស្មើបាននគរពីរ អញគ្មានអ្វីឱ្យឯងទេ» ។ បុរសទាំងពីរនាក់បងប្អូន ក៏លាគ្រូដើរទៅ ។
បុរសបងទៅរកស៊ីឯស្រុកចិនតាមពាក្យគ្រូផ្តាំ ក៏បានជាចៅសួធំមែន ។ បុរសប្អូនមិនដឹងរកស៊ីអ្វី ទៅនៅនឹងបងប្អូនញាតិសន្តាន គេក៏អាណិតដណ្តឹងប្រពន្ធរៀបការធ្វើផ្ទះឱ្យនៅ ។ បុរសនោះភ្លេចពាក្យគ្រូផ្តាំ ក៏នៅរកស៊ីនឹងប្រពន្ធ ជូនមានស៊ីជួនអត់ បានព្រឹកអត់ល្ងាច បានល្ងាចអត់ព្រឹក សំពត់ស្លៀកក៏គ្មាន មានតែខោកញ្ចាស់ពាក់កណ្តាលភ្លៅមួយ ដាច់លេចមុខលេចក្រោយ ។ បុរសនោះតែងដើរទៅកំពង់ទឹក ក្រែងមានគេមកពីស្រុកចិន នឹងបានសួរដំណឹងពីបងខ្លួន ។
ថ្ងៃ១មានសំពៅមួយមកពីស្រុកចិន បុរសនោះក៏ចុះទៅសួរគេថា «អ្នកនាយសំពៅអើយ! អ្នកដែលបានប្រទះឃើញខ្មែរម្នាក់ដែរឬទេ ? គាត់ទៅនៅរកស៊ីស្រុកចិន ៥ឆ្នាំហើយ» ។ នាយសំពៅប្រាប់ថា «ឃើញខ្មែរម្នាក់ដែរ ឥឡូវគេបានជាចៅសួមានងារធំក្នុងស្រុកចិន គ្មានអ្នកណាមានស្មើទេ?» ។ បុរសសួរទៅនាយសំពៅទៀតថា «អ្នកនាយសំពៅអញ្ចើញទៅវិញថ្ងៃណា?»នាយសំពៅថា «៣ថ្ងៃទៀតខ្ញុំវិលទៅវិញហើយ » ។ បុរសនិយាយនឹងនាយសំពៅថា «អ្នកនាយសំពៅ បើអ្នកអញ្ជើញទៅវិញ សូមអ្នកអាណិតឱ្យខ្ញុំសូមដោយសារទៅផង» ។ នាយសំពៅព្រមឱ្យទៅ ។ បុរសនោះក៏លានាយសំពៅមកផ្ទះវិញ ។ ទៅដល់ផ្ទះ បុរសនិយាយនឹងប្រពន្ធថា «នាងអើយ!យើងសព្វថ្ងៃនេះ ក្រលំបាកណាស់ ឥឡូវនេះឮដំណឹងថាបងអញ ដែលទៅនៅស្រុកចិនគេមាន គេបានជាចៅសួធំក្នុងស្រុកចិន ឥឡូវបងចង់ទៅសួរ ក្រែងបងគេឃើញឯងក្រ គេអាណិតឱ្យប្រាក់កាសចាយ សំពត់អាវស្លៀកពាក់ខ្លះ» ។ ប្រពន្ធឮប្តីថាដូច្នោះ សួរថា «ចុះអ្នកទៅជាមួយអ្នកណា? » ។ បុរសជាប្តីប្រាប់ថា បងសុំដោយសារសំពៅគេ គេព្រមឱ្យទៅ ៣ ថ្ងៃទៀត គេចេញសំពៅហើយ» ។ ប្រពន្ធថា «បើអ្នកទៅក៏ទៅចុះ» ។ លុះដល់៣ថ្ងៃ បុរសក៏ចុះទៅ ។ នាយសំពៅឃើញបុរសនោះទៅ ក៏គេហៅចុះសំពៅចេញទៅ ។ កាលបើសំពៅរៀងទៅ បុរសនោះមើលថែទាំ ជួយរក្សារបស់ទ្រព្យនាយសំពៅដូចរបស់ខ្លួន ។ នាយសំពៅឃើញបុរសនោះមានគំនិតមារយាទល្អ ក៏ស្រឡាញ់រាប់អានអាណិត ឱ្យបាយទឹកស៊ីតែសព្វថ្ងៃរៀងទៅ ។ ឯប្រពន្ធបុរសនោះ កាលក្រោយបុរសជាប្តីទៅស្រុកចិន ក៏លួចមានសហាយយកមកដេកយប់ ។ ថ្ងៃឱ្យទៅវិញ ។ និយាយពីបុរសដែលទៅជាមួយនឹងនាយសំពៅ លុះដល់ស្រុកចិន ក៏សួរនាយសំពៅថា« វិលទៅស្រុកខ្មែរវិញថ្ងៃណា ប្រាប់ខ្ញុំផង» ។ នាយសំពៅប្រាប់ថា «៣ថ្ងៃទៀតនឹងចេញទៅ»។ បុរសឮដូច្នោះក៏ទៅសួររកបង ទៅដល់មាត់ទ្វារផ្ទះបង ឃើញមនុស្សចាំទ្វារសួរគេថា «នេះហើយឬ ផ្ទះលោកចៅសួខ្មែរ ?» ។ អ្នកចាំទ្វារប្រាប់ថា «នេះហើយផ្ទះលោកចៅសួ» ។ អ្នកចាំទ្វារសួរបុរសវិញថា «អ្នកឯងមកពីណាមកសួររកផ្ទះចៅសួ?» ។ បុរសប្រាប់ថា «ខ្ញុំមកពីស្រុកខ្មែរលោកចៅសួនេះ ជាបងខ្ញុំបង្កើត» ។ មនុស្សចាំទ្វារ មើលទៅបុរសនោះ រូបអាក្រក់ ស្លៀកខោពាក់កណ្តាលភ្លៅ សំពត់គ្មានដណ្តប់ លេចមុខចេញក្រោយ មិនសមប្អូនលោកចៅសួខ្លួនសោះ ។ អ្នកចាំទ្វារមិនស្ងៀម ទៅប្រាប់លោកចៅសួៗមិននៅ ទៅគាល់ស្តេច ក៏ជម្រាបប្រពន្ធថា «អ្នកចៅហ្វាយស្រី! មានមនុស្សម្នាក់មកពីស្រុកខ្មែរ រូបអាក្រក់ស្លៀកខោពាក់កណ្តាលភ្លៅ គន់ទៅខោដាច់ដាចលេចមុខលេចក្រោយ ហើយប្រាប់ខ្ញុំថា «ត្រូវជាបងប្អូនលោកចៅហ្វាយប្រុសបង្កើតឥឡូវខ្ញុំបានឱ្យចាំនៅមាត់ទ្វារ» ។ នាងជាប្រពន្ធចៅសួនោះ នឹកខឹងថា «អាមនុស្សកម្សត់ទុគ៌តនេះមកពីណា ក៏ហ៊ានមកបង្កាច់កេរ្តិ៍ថា ប្តីអញជាបងវាបង្កើត» ក៏ប្រើមនុស្សឱ្យទៅចាប់បុរសនោះ ដាក់ច្រវាក់ទុកនៅរោងសេះថា «ចាំប្តីមកនឹងឱ្យយកទៅសម្លាប់» ។ បុរសនោះ លុះគេយកទៅដាក់ច្រវាក់ក៏នឹកថា «ឱអញអើយ! សង្វាតមកពីស្រុកខ្មែរ ដល់ស្រុកចិនព្រោះតែបង ឥឡូវគេមាន គេពុំគិតអាណិតឈាម ដែលកើតមកពោះជាមួយគ្នាសោះ គេឆ្មើងមាន គេហ៊ានចាប់ឯងមកដាក់ច្រវាក់នឹងសម្លាប់ផង «ឱអញអើយ!បើទៅស្រុកខ្មែរវិញ រកស៊ីតាមខ្លួនក្រគ្មាននរណាហ៊ានធ្វើបានទេ» ។ បុរសនោះពុំដឹងជាបងទៅគាល់ស្តេច ។ លុះចៅសួជាបងវិលមកដល់ផ្ទះ ប្រពន្ធប្រាប់ថា «មានបុរសកម្សត់ម្នាក់មកពីស្រុកខ្មែរនិយាយថា លោកជាបងបង្កើត តែខ្លួននោះអាក្រក់ ស្លៀកខោពាក់កណ្តាលភ្លៅដាច់ដាចលេចមុខលេចក្រោយ ឥឡូវខ្ញុំឱ្យដាក់ច្រវាក់ទុកនៅរោងសេះ ចាំលោកអញ្ជើញមក ឱ្យនាំទៅសម្លាប់» ។ ចៅសួជាបងឮហើយថា «ទៅយកវាមកមើល ក្រែងប្អូនបង្កើតមែន» ហើយចៅសួឱ្យដោះច្រវាក់បុរសនោះ ។ លុះបុរសនោះមកដល់ស្គាល់ជាប្អូនបង្កើតមែន ក៏រៀបបាយឱ្យស៊ី មើលទៅប្អូនឃើញស្លៀកខោពាក់កណ្តាលភ្លៅចៅសួក៏ឱ្យខោមួយស្លៀក ហើយសួរប្អូនថា «ប្អូននៅឯនាយ មិនដឹងរកស៊ីអ្វីទេ ក្រណាស់ ហើយមានប្រពន្ធផងបានអីស៊ី» ។ បងឮប្អូននិយាយក៏នឹកអាណិតប្អូន មិនចេញស្តី ហើយសួរថា «ប្អូនមកជាមួយអ្នកណា?» ។ បុរសប្អូនជម្រាបថា «ខ្ញុំមកនឹងនាយសំពៅ គេឱ្យដោយសារមក» ។ ចៅសួបងថា «ចុះគេទៅវិញថ្ងៃណា» ។ បុរសប្អូនប្រាប់បងថា «៣ថ្ងៃទៀត គេចេញសំពៅទៅវិញ» ។ ចៅសួបងដឹងដូច្នោះ ក៏ស្ងៀមទៅឱ្យលើកបាយមក ហៅបុរសជាប្អូនស៊ីជាមួយគ្នា លុះស៊ីរួចប្រាប់ប្អូនថា «ប្អូននៅដេកផ្ទះនេះចុះ បងទៅលេងផ្ទះចិនសែ» ។ ចៅសួទៅផ្ទះចិនសែ ចិនសែឃើញក៏រៀបកៅអី ថ្នាំចិនខ្សៀទឹកតែទទួល ហើយចៅសួនិយាយនឹងចិនសែថា «អ្នកចិនសែខ្ញុំមករកមើលឱ្យប្អូនខ្ញុំបន្តិច វាចេះតែក្រីក្រអ៊ីចឹងទៅ ឬវានឹងគ្រាន់បើនឹងឡើងដែរ? » ។ ចិនសែទាញសៀវភៅរកមើលសព្វៗទៅទាយថា «ប្អូនលោកមិនជាអ្នកក្ររហូតទេ ៧ ឆ្នាំទៀត នឹងបានសោយរាជ្យជាស្តេចនគរពីរ លោកនឹងបានជាធំក្នុងរាជការដោយសារប្អូន ប៉ុន្តែឥឡូវនេះលំបាកណាស់ ដល់វិលទៅស្រុកវិញពាក់កណ្តាលផ្លូវ និងបានទ្រព្យតម្លៃនគរពីរជាសម្រាប់ខ្លួន តែថាឃ្លាតទៅវិញ ដល់កំណត់បានសោយរាជ្យ នឹងបានទ្រព្យនោះមកជាសម្រាប់បុណ្យវិញទាំងអស់»។ ចៅសួបានដឹងដំណឹងប្អូនដូច្នោះ ក៏លាចិនសែទៅផ្ទះវិញ ។ ដល់ ៣ ថ្ងៃ នាយសំពៅគេផ្ទុកសំពៅ រៀបនឹងចេញទៅថ្ងៃនោះ ចៅសួជាបងយកផាឌិបមក ហែកមួយត្បូង ហុចទៅឱ្យបុរសជាប្អូន ។ បុរសជាប្អូន ក៏ទទួលយកផាឌិបមួយត្បូងលាបងចុះទៅ ដើរបណ្តើរគិតបណ្តើរ នឹកតូចចិត្តស្ទើរមិនចង់កាន់ផាឌិបនោះសោះ ចេះតែនឹកតូចចិត្តថា «ឱ! បងប្អូននឹងគ្នា តាំងពីឪពុកម្តាយស្លាប់ចោលទៅ នៅកំព្រាតែបងប្អូនពីរនាក់ កាលវេលាក្រ ចេះស្រឡាញ់រាប់អានគ្នា ដល់វេលាមានទាត់គ្នាចោល ឆ្មើងមាន ស្ទើរមិនរាប់គ្នា មាសប្រាក់ ដាក់ឃ្លាំងគរគោក មិនហ៊ានយកឱ្យគ្នាមួយស្លឹង យកតែខ្មោចផាឌិបឱ្យគ្នាមួយត្បូង» ។ លុះបុរសនោះដើរទៅដល់កំពង់ ក៏ឡើងលើសំពៅ នាយសំពៅ ឱ្យកូនឈ្នួលស្រាវយុថ្កាសាក្តោងបើកទៅ ហើយនាយសំពៅសួរបុរសនោះថា «ប្អូនទៅឯលោកចៅសួ តើលោកឱ្យអ្វីខ្លះ?» ។ បុរសប្រាប់នាយសំពៅថា «គ្មានឱ្យអ្វីទេ ឱ្យតែផាឌិបមួយត្បូងនិងខោមួយ» ។ នាយសំពៅបានដឹងហើយក៏នៅស្ងៀម ។ លុះបើកសំពៅទៅដល់ពាក់កណ្តាលផ្លូវ យប់ងងឹតនឹងទៅពុំរួច ក៏ឱ្យបោះយុថ្កាដេក ។ ហេតុតែបុណ្យដល់បុរសក៏នឹងឃើញពាក្យដែលគ្រូផ្តាំថា «នឿយណាស់កុំដេក ឥឡូវអស់អ្នកសំពៅនេះដេកអស់ ដូច្នេះ អញកុំឱ្យដេក» ក៏អង្គុយនៅក្បែរដងក្តោង ពុំហ៊ានដេក ។ លុះដល់អធ្រាត្រ មានយក្ខ១ ហោះមកឃើញសំពៅ វាចុះមកប៉ងនឹងស៊ីមនុស្ស ហើយវាឈ្ងោកមើលទៅក្នុងសំពៅ ធ្លាក់ពុកមាត់ទៅលើបុរសនោះៗ ក៏ស្ទុះទៅស្រវាចាប់ជាប់ហើយស្រែកថា «អាឯង ស្លាប់នឹងដៃអញឥឡូវនេះហើយ» ។ យក្ខឮបុរសថាដូច្នោះ ភិតភ័យណាស់ តែស្ទុះទៅមិនរួច ដ្បិតបុរសនោះចាប់ពុកមាត់ជាប់ យក្ខភ័យក្រែងស្លាប់ ក៏និយាយនឹងបុរសនោះថា «អ្នកបុរសអើយ! បើអ្នកអាណិតលែងខ្ញុំៗនឹងតបគុអ្នក ជាខ្សែចងដៃ ដំបងវាយឯង ឆ្នាំងឆ្អិនឯង ។ ខ្សែនិងដំបងនេះ បើមានបច្ចាមិត្រពីណាមកប្រមាថ ឱ្យតែខ្សែទៅចងដំបងទៅវាយ បច្ចាមិត្រនោះ នឹងស្លាប់វិនាសអន្តរាយអស់ ។ ឯឆ្នាំនេះ បើឃ្លានអាហារចំណី ហើយនិងចង់បរិភោគអាហារចំណីអ្វី ប្រាប់ឆ្នាំងថា៖ «ឆ្អិនឡើងអញស៊ី» ក៏ឆ្អិនឯង ។
នឿយណាស់កុំដេក យកប្រពន្ធឱ្យមើលម្តាយក្មេក ដេកយប់កុំនិយាយនឹងស្រី
រឿងព្រេង៖ ទេវតាសែតសោយ
កាលពីព្រេងនាយ មានមនុស្សកម្សត់ពីរនាក់ប្តីប្រពន្ធ មានកូនប្រុសមួយ ។ កូននោះកើតឡើងវេលាណា មានទេវតាអាក្រក់មកថែរក្សាសែកសោយ ។ តាំងពីទេវតាអាក្រក់មកសែកសោយក្មេងនោះ ឪពុកម្តាយក៏ស្លាប់ចោលអស់ទៅ ។ ក្មេងនោះនៅជាមួយនឹងជីដូនៗ ក៏ថែរក្សាដរាបដល់អាយុ ២០ ឆ្នាំ ។ ថ្ងៃមួយ ក្មេងនោះចូលទៅក្នុងព្រៃ ដើម្បីរកអុស កំពុងតែកាប់អុស មានទេវតាមួយអង្គទៀត ជាទេវតាល្អ ជួយឱ្យចម្រុងចម្រើនយសសក្តិភោគសម្បត្តិ ។ ទេវតានោះនិយាយនឹងទេវតាអាក្រក់ថា «តាំងពីអ្នកឯងចូលមករក្សាមនុស្សនោះកាលណា ម្តាយអាពុកគ្នាស្លាប់ចោលអស់ហើយ គ្នាក្រលំបាកពន់ពេក ហើយថាឫទ្ធិអ្នកឯងពូកែមែន » ។ ទេវតាអាក្រក់និយាយតបទៅវិញថា « អ្នកជឿថាអំណាចខ្ញុំពូកែទេ? » ។ ទេវតាល្អឆ្លើយថា « ខ្ញុំជឿហើយ ប៉ុន្តែខ្ញុំសូមរក្សាមនុស្សនេះម្តង» ។ ទេវតាអាក្រក់ ព្រមបើកអំណាចឱ្យទេវតាល្អថែរក្សាហើយហោះទៅ ។ ទេវតាបណ្តាលឱ្យមនុស្សនោះកំពុងតែកាប់អុស ក៏ដាក់ដឹងចុះហើយភ្ញាក់ខ្លួនព្រើតលោគិតថា « ឱអញ បើអញរស់នៅ គ្រាន់អញនឹងរកស៊ីចិញ្ចឹមជីវិតជីដូនអញ បើប្រសិនជាអញស្លាប់ទៅ តើបានអ្នកណានឹងរកស៊ីចិញ្ចឹមជីដូនអញទៀត បើដូច្នេះ អញគិតទៅនិយាយបបួលយាយអញទៅនៅធ្វើខ្ញុំសេដ្ឋី គ្រាន់តែសុំបាយគេស៊ី ប្រហែលជាគេព្រមហើយ » គិតតែប៉ុណ្ណេះក៏លែងកាប់អុស ត្រឡប់ទៅវិញ ទៅដល់និយាយប្រាប់ជីដូនតាមដំណើរសព្វគ្រប់ ដែលខ្លួនគិត
កាលទៅកាប់អុស ។ ជីដូចបានស្តាប់ហើយក៏ចូលចិត្តព្រមតាមចៅ បុរសកម្សត់ទាំងពីរនាក់ គឺជីដូននិងចៅ ក៏
នាំគ្នាដើរទៅផ្ទះមហាសេដ្ឋី ដល់ចូលទៅក្នុងកំពែងរបងហើយ ទៅងង្គុយបត់ជើងនៅមាត់ជណ្តើរមហាសេដ្ឋី ។
លុះបន្តិចទៅ មហាសេដ្ឋីប្ដីប្រពន្ធនាំគ្នាចេញមកក្រៅ ក្រឡេកទៅឃើញអ្នកទាំងពីរនាក់អង្គុយក៏សួរថា « ឯងមកនេះមានប្រាថ្នាអ្វី? » ។ បុរសកម្សត់នោះ ឆ្លើយជម្រាបទៅសេដ្ឋីថា « ខ្ញុំពីរនាក់ជីដូននិងចៅនេះ មកសុំនៅធ្វើជាខ្ញុំបម្រើលោក គ្រាន់តែយកបាយចិញ្ចឹមជីវិត» ។ មហាសេដ្ឋីស្តាប់ហើយឆ្លើយថា « អើឯងនៅចុះ » ។ បុរសនោះជម្រាបទៅមហាសេដ្ឋីថា «សូមលោកមេត្តាឱ្យខ្ញុំនៅបម្រើខាងលើផ្ទះបាយហើយនិងផ្ទះធំ» ។ មហាសេដ្ឋីព្រម ទើបយាយចាស់នោះ សុំគ្រាន់តែដេញមាន់ទា កុំឱ្យស៊ីស្រូវ កាលណាគេយកស្រូវទៅហាល ។ បុរសនោះ ខំយកចិត្តទុកដាក់បម្រើសេដ្ឋីមិនឱ្យទាស់ចិត្តបន្តិចសោះ ។ មហាសេដ្ឋីមានចិត្តអាណិតស្រឡាញ់រាប់អាន ។ លុះយូរទៅប្រមាណជា ៣-៤ ឆ្នាំ បុរសនោះ សុំមហាដេដ្ឋីទៅនៅឃ្វាលក្របីវិញ ដល់នៅឃ្វាលក្របី ផ្លាស់អស់ខ្សែពួរចាស់ៗទាំងប៉ុន្មាន ជួសជុលក្រោលឱ្យស្អាតល្អឡើង ក្របីទាំងអស់ចំនួន ១០០ ក្បាល ។ ដល់យូរទៅ មហាសេដ្ឋីប្តីប្រពន្ធនិយាយគ្នាថា «តាំងពីអានេះទៅឃ្វាលក្របី យើងមិនដែលទៅមើលវាម្តងសោះ ដូច្នេះត្រូវយើងនាំគ្នាទៅមើលវាម្តង» ក៏នាំប្តីប្រពន្ធទៅ លុះទៅដល់ មើលទៅក្របី ខ្សែពួរ និងក្រោល ពេញចិត្តទាំងអស់ ក៏ត្រឡប់មកវិញនិយាយគ្នាថា «អានេះជាមនុស្សល្អ កាលដែលយើងឃើញមុន មិនដែលមានប្រដាប់សម្រាប់ក្របីថ្មី យ៉ាងនេះទេ ឥឡូវនេះមានព្រម អានេះជាមនុស្សចិត្តត្រង់នឹងចៅហ្វាយនាយ» ។ បុរសនោះទៅឃ្វាលក្របីរាល់ថ្ងៃ មានកាលថ្ងៃមួយនោះ ពេលល្ងាចដេញក្របីត្រឡប់មកក្រោលវិញ មកដល់ត្រពាំងមួយ ដេញក្របីចុះទៅត្រពាំងទឹក ទៅជាន់ដុំមាសនៅក្នុងត្រពាំងនោះ បែរទៅខាងណា ក៏សុទ្ធតែដុំមាស ពេញត្រពាំងទាំងអស់ ។ បុរស់នោះថា «ដុំថ្មអ្វីក៏ច្រើនម្ល៉េះ ប៉ះជើងស្ទើរស្លាប់ហើយ » ថាហើយក៏យកដុំមាសមួយដុំមក គិតថា «អញយកដុំថ្មនេះទៅផ្ញើយាយអញ ព្រោះថ្មនេះល្អ» ។ បុរសនោះ ដេញក្របីមកចូលក្រោល រួចហើយក៏យកដុំមាសនោះទៅឱ្យជីដូនៗ បានឃើញដុំមាសហើយ សួរថា «ចៅយកពីណាមក យកទៅវិញទៅយាយមិនហ៊ានយកទេ ដុំមាសធំម្ល៉េះ » ។ បុរសដឹងជាដុំមាសដូច្នោះហើយ ក៏យកទៅទុកក្នុងត្រពាំងវិញ ចំណាំកន្លែងទុក រួចត្រឡប់មកវិញ ។
ថ្ងៃក្រោយមក ព្រះមហាក្សត្រ ទ្រង់ល្បងចិត្តពួកសេនាបតី ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅនឹងអាមាត្យថា « អ្នក
ឯងទៅប្រាប់សេនាបតីទាំង៤ ថា « ល្ងាចនេះ ឱ្យដេកចាំព្រះបរមរាជវាំងនៅចុងព្រះរាជរោង» ។ អាមាត្យនាំយកព្រះបន្ទូលទៅជម្រាបសេនាបតីទាំង ៤ តាមដំណើរ ។ សេនាបតីទាំងនោះ ក៏រៀបខ្លួនមកដេកតាមព្រះរាជឱង្ការពេលមកដេកនោះ មិនគិតប្រុងប្រយត្នសោះ គិតតែពីដេកទាល់ភ្លឺ ។ លុះយប់ជ្រៅស្ងាត់ ស្តេចទ្រង់យាងមកទតសេនាបតីទាំង ៤ នោះ ឃើញដេកទាំងអស់គ្នា ក៏ទ្រង់យាងត្រឡប់ទៅក្រឡាព្រះបន្ទំវិញ ដល់ព្រឹកឡើង ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលឱ្យចាប់សេនាបតីទាំងនោះ យកទៅកាប់សម្លាប់ចោលទៅ ។ លុះល្ងាចក្រោយទៀត ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលឱ្យហៅមហាសេដ្ឋីទាំង ៤ ឱ្យមកដេកដូចមុនទៀត ។ មហាសេដ្ឋីដែលជាចៅហ្វាយបុរសកម្សត់នោះ ភ័យណាស់ ព្រោះមិនដឹងជាមានរឿងអ្វី បានជាស្តេចឱ្យសម្លាប់សេនាបតីទាំង៤ មុននោះ ឥឡូវដល់មកខ្លួនទៀត គិតថាមុខជាស្លាប់ហើយ កូនប្រពន្ធទាំងប៉ុន្មានយំសោកទាំងអស់គ្នា ។ លុះបន្តិចទៅ ឮទៅដល់បុរស
កម្សត់ៗ ក៏ឡើងមកសួរថា « ហេតុម្តេច បានជាយំសោកយ៉ាងនេះ? » ។ មហាសេដ្ឋីប្រាប់ទៅតាមរឿង ។ បុរសថា « បើដូច្នេះ ខ្ញុំសូមទៅដេកជំនួស » ។ មហាសេដ្ឋីឮដូច្នោះហើយ ក៏អរណាស់ ឱ្យរកសំពត់អាវល្អៗ យកមកឱ្យបុរសកម្សត់នោះស្លៀកដោយគិតថា មុខជាស្លាប់ហើយ ។ លុះបុរសរៀបខ្លួនស្រេច នឹងទៅដេកចាំវាំងជាមួយពួកមហាសេដ្ឋីឯទៀត តែពេលទៅ បុរសនោះយកទាំងដាវមួយទៅផង ទៅដល់ហើយក៏ដេក ។ ពួកមហាសេដ្ឋីឯទៀត គេអង្គុយនិយាយគ្នាលេង លុះដល់យប់ជ្រៅ ទើបនាំគ្នាដេកអស់ទៅ ។ បុរស់នោះ ដឹងថាគេដេកស្ងាត់ ក៏ក្រោកឡើងអង្គុយម្នាក់ឯង ។ លុះយប់ជ្រៅស្ងាត់ ស្តេចទ្រង់ចេញមកដូចមុនទៀត មកដល់ចុងព្រះរាជរោង បុរសនោះក្រឡេកឃើញទាញដាវបាន ដេញកាប់ធ្វើជាកាប់ផុតៗ ស្តេចរត់រួចទៅ ។ ក្នុង១យប់នោះ ស្តេចចេញមក ៣ ដង ។ បុរសដេញកាប់ទាំង ៣ ដងសេ្តចទ្រង់រត់ទៅវិញ ។ លុះព្រឹកឡើង ស្តេចទ្រង់មានព្រះបន្ទូលឱ្យចាប់សេដ្ឋីទាំង ៣ នាក់ ដែលដេកនោះ យកទៅកាប់ចោល ហើយទ្រង់មានព្រះបន្ទូលឱ្យហៅបុរសកម្សត់នោះទៅ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលសួរបុរសកម្សត់ថា «ឯងជាសេដ្ឋីឈ្មោះអ្វី?» ។ បុរសកម្សត់ក្រាបទូលថា «ទូលព្រះបង្គំជាខ្ញុំ ជាកូនមហាសេដ្ឋីឈ្មោះនោះ» ។ ស្តេចមានព្រះបន្ទូលឱ្យទៅហៅមហាសេដ្ឋី ដែលជាចៅហ្វាយបុរសកម្សត់នោះមក ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលសួរថា «នេះជាកូនអ្នកមែនឬអ្វី? » ។
មហាសេដ្ឋីក្រាបទូលឆ្លើយទទួលថា «កូនមែន» ។ ស្តេចមានព្រះបន្ទូលថា «បើកូនមហាសេដ្ឋីឯង អញសុំធ្វើជាកូនអញ» ។ មហាសេដ្ឋីក៏ថ្វាយបុរសនោះទៅស្តេច ហើយក្រាបបង្គំលាទៅផ្ទះវិញ ។ ស្តេចមានព្រះរាជបុត្រីមួយព្រះអង្គ ទ្រង់ក៏រៀបផ្សំផ្តុំនឹងបុរសកម្សត់នោះ ជាប្តីប្រពន្ធទៅ ហើយអភិសេកឱ្យឡើងសោយរាជ្យយូរទៅ ស្តេចបុរសនឹកឃើញទៅដល់មាស ដែលនៅក្នុងត្រពាំង ក៏ត្រាស់បង្គាប់ទៅមហាសេដ្ឋីឪពុក ឱ្យទៅដឹកមាសមកដាក់ឃ្លាំងទុក ។
មានមួយថ្ងៃ ស្តេចបុរសនោះ ចង់ចេញទៅកាន់ចុងព្រះរាជរោង ឱ្យសេនាបតីគាល់ ក៏ទៅទូលស្តេចឪពុកៗ ទ្រង់ហាមថា « ឯងជាតិជារាស្រ្ត បើចេញទៅត្រូវយកមហេសីទៅផង » ។ ស្តេចបុរសទ្រង់យាងចេញទៅកាន់ចុងព្រះរាជរោង ជាមួយអគ្គមហេសី ពួកនាហ្មឺនទាំងពួងគាល់ត្រៀបត្រា ។ វេលានោះ ទេវតាអាក្រក់ ដែលរក្សាបុរសនោះអំពីដើម ត្រឡប់មកវិញក៏ជួបទេវតាល្អ ហើយនិយាយថា «ឥឡូវនេះអ្នករក្សាមនុស្សនេះ តាំងពីនៅលំបាក ទាល់តែបានធ្វើជាស្តេចថែមទៀត នោះឃើញថាអំណាចអ្នកពូកែមែន បើបើដូច្នេះអ្នកចេញទៅ ឱ្យខ្ញុំរក្សាម្តង» ។ ទេវតាល្អ ប្រគល់សេ្តចកម្សត់ឱ្យទៅទេវតាអាក្រក់ហើយហោះទៅ ។ ពេលនោះ មានភ្លៀងផ្គរ ទេវតាអាក្រក់ក៏បណ្តាលចិត្តស្តេចបុរសនោះមួយរំពេច ស្តេចនោះមិនបានគិត លោមានព្រះបន្ទូលចំពោះពួក
នាហ្មឺន ដែលគាល់ត្រៀបត្រាថា អញឮផ្គរលាន់ ស្រណោះកាលនៅឃ្វាលក្របីពីដើមណាស់ » គ្រាន់តែប៉ុណ្ណោះ មហេសីឮក៏ស្ទុះទៅរកព្រះបិតាហើយក្រាបទូលថា «ព្រះវរបិតា មិនគួរឱ្យខ្ញុំម្ចាស់ទៅអាមនុស្សឃ្វាលក្របីនេះ សោះខ្ញុំម្ចាស់លែងយកហើយ ព្រោះវានិយាយចំមុខនាហ្មឺន ដែលគាល់ត្រៀបត្រាថា « ឮផ្គូរលាន់ ស្រណោះកាលនៅឃ្វាលក្របីពីដើម ខ្ញុំម្ចាស់ខ្មាសពួកនាហ្មឺនសព្វមុខមន្រ្តីណាស់ ខ្ញុំម្ចាស់មិនយកជាប្តីទេ» ។ ស្តេចបិតាឮដូច្នោះ ក៏ឱ្យចាប់ស្តេចនោះយកទៅដាក់គុកទៅ ។ ដាក់គុកបានពាក់កណ្តាលថ្ងៃ ទេវតាល្អដែលរក្សាមុននោះត្រឡប់មកវិញ ហើយនិយាយទៅនឹងទេវតាអាក្រក់ថា «អ្នកមានឫទ្ធិណាស់ ចូលមករក្សាភ្លាម ស្តេចបុរសបានជាប់គុកភ្លាម ដូច្នេះអ្នកអញ្ជើញទៅចុះ ទុកឱ្យខ្ញុំរក្សាវិញ» រួចហើយទេវតាល្អក៏បណ្តាលចិត្តស្តេចបុរសៗនឹកឃើញភ្លាមថា « អញមិនគួរភ្លាត់សម្ដីឱ្យទាល់តែជាប់គុកសោះ ប៉ុន្តែគ្មានអ្នកណាដឹងថា អញជាប់គុកនៅឡើយទេដូច្នេះអញបង្គាប់ទៅសេដ្ឋីឪពុកអញ ឱ្យយកមាសដែលមកពីក្នុងត្រពាំងនោះ ដំធ្វើជារូបក្របី ១០០ ដាក់ជើងពានមាស ១០០ យកមកឱ្យអញក្នុងថ្ងៃស្អែកនេះពីព្រឹក» គិតតែប៉ុណ្ណោះក៏ប្រើមេគុកឱ្យទៅប្រាប់សេដ្ឋីថា «ស្តេចមានព្រះបន្ទូលថា ឱ្យយកមាសដំធ្វើរូបក្របី ១០០ ដាក់លើជើងពានមាស ១០០ ហើយយកទៅថ្វាយស្តេចដល់កន្លែងទ្រង់» ។ សេដ្ឋីឮហើយ ក៏ហៅជាងទាំងពួង ឱ្យធ្វើក្នុងមួយយប់ឱ្យហើយ លុះព្រឹកឡើង ឱ្យខ្ញុំស្រីសេដ្ឋី១០០ នាក់ ទូលយកទៅថ្វាយសេ្តចក្នុងព្រះរាជវាំង ។ ស្តេចបិតាក្មេកទតមកឃើញ ឱ្យអាមាត្យរត់ទៅមើល ។ អាមាត្យមកក្រាបទូលវិញទ្រង់មានព្រះបន្ទូលឱ្យហៅអ្នកទូលក្របីនោះមក ហើយទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា «នាងឯងរាល់គ្នា យកក្របីមាសនេះទៅណា?» ។ ស្រីទាំងនោះថា « ខ្ញុំម្ចាស់យកមកថ្វាយព្រះអង្គ» ។ ស្តេចទ្រង់ជ្រាប ទ្រង់ឱ្យហៅព្រះរាជបុត្រីថាមហេសីស្តេចកម្សត់ ឱ្យចេញមកមើល ហើយមានព្រះបន្ទូលថា «កូនអើយ! ដែលប្តីឯងវាថាស្រណោះកាលឃ្វាលក្របីនោះ មិនមែនក្របីសត្វទេ គឺរូបក្របីមាសនេះឯង កូនមើលក្របីនេះចុះ ណ្ហើយកូនកុំខឹងនឹងប្តី យកប្តីវិញទៅ » មានព្រះបន្ទូលតែប៉ុណ្ណោះក៏ទ្រង់ឱ្យទៅដោះស្តេចបុរសកម្សត់មក ហើយទ្រង់អភិសេកនឹងនាងជាព្រះរាជបុត្រីឱ្យឡើងសោយរាជសម្បត្តិ ជាសុខសប្បាយរៀងទៅ ព្រមទាំងយាយជីដូននៃបុរសនោះផង ៕
ឫទ្ធិនៅទេវតា ប្រាជ្ញានៅមនុស្ស
រឿងព្រេង៖ បុរសដណ្ដឹងប្រពន្ធ
កាលពីព្រេងនាយ មានបុរសម្នាក់ចង់បានប្រពន្ធ ទៅដណ្តឹងកូនគេម្នាក់ ។ ម្តាយឪពុកគេថា «បើចង់បានកូនយើងជាប្រពន្ធ លុះតែឱ្យយើងចងត្រាំទឹកបានបីយប់ ទើបយើងឱ្យកូនបាន» ។ បុរសនោះ ក៏ព្រមឱ្យគេចងត្រាំទឹក ដល់ត្រាំទឹកបានពីរយប់បុរសនោះឃើញភ្លើងឆេះលើកំពូលភ្នំ ក៏លើកដៃឡើងអាំងលេង ។ គេមើលមកឃើញគេថាបុរសនោះអាំងភ្លើង គេមិនឱ្យកូនគេជាប្រពន្ធឡើយ ។ បុរសនោះ ខឹងណាស់ទៅប្តឹងចៅក្រម ចៅក្រមឱ្យទៅកោះហៅម្តាយឪពុកខាងស្រីនោះមកជំនុំជម្រះ ។ ចៅក្រមយកសំណូកពីអ្នកចុងក្តី ក៏កាត់ថា «ចៅឯងត្រូវចាញ់គេហើយ មិនត្រូវបានកូនគេទេ បើដូច្នេះ ចៅឯងទៅរៀបបាយមកឱ្យយើងស៊ី» ។ ឯចៅនោះ ឮចៅក្រមកាត់ថាមិនត្រូវបានកូនគេជាប្រពន្ធ ហើយគេប្រើទៅរៀបបាយមកឱ្យគេស៊ីផង ក៏តូចចិត្តណាស់ ដើរបណ្តើរយំបណ្តើរ ទៅប្រទះនឹងសុភាទន្សាយៗ សួរថា «ថ្វីបងក៏បានជាយំ?» ។ បុរសនោះ ប្រាប់តាមដំណើរសព្វគ្រប់ប្រការ ។ សុភាទន្សាយសួរថា « គេឱ្យបងឯងទៅណា? » ។ បុរសនោះថា «ឥឡូវគេប្រើឱ្យទៅរៀបបាយ » ។ សុភាទន្សាយថា « អើបងរៀបរួច មកយក ហៅអញទៅផង អញទៅជួយជំនុំឱ្យ តែអញទៅមុខជាឈ្នះហើយ បើបងឯងរៀបបាយមក ស្លកុំដាក់អំបិលប្រហុក ។ អំបិលប្រហុកដាក់ក្បែរខាងនោះស្លតែត្រីនិងបន្លែហើយ » ។ បុរសនោះឮសុភាទន្សាយអួតដូច្នោះក៏អរណាស់ ខំទៅរៀបបាយដូចបង្គាប់សុភាទន្សាយ ហើយក៏យកមកជូនគេពីរនាក់នឹងសុភាទន្សាយ ។ ទៅដល់ ចៅក្រមឃើញសុភាទន្សាយមក ក៏សួរថា « បងទន្សាយមករកអ្វី?» ។ សុភាទន្សាយថា « មកជួយជំនុំក្តីលោក» ។ ចៅក្រមថា «អើចាំស៊ីបាយរួចសិន» ។ ឯចៅក្រម ដល់ស៊ីបាយនោះទៅសួរថា ស្លអ្វីក៏សាបម៉្លេះ ? » ។ សុភាទន្សាយឆ្លើយឡើងថា « ភ្លើងឆេះលើកំពូលភ្នំថាក្តៅដល់ ចុះអំបិលប្រហុកដាក់ក្បែរនោះ ម្តេចក៏បានជាមិនប្រៃដល់? » ។ សុភាទន្សាយឆ្លើយតែប៉ុណ្ណោះ ចៅក្រមទាល់ប្រាជ្ញា ទើបកាត់សេចក្តីឱ្យបុរសនោះឈ្នះ ឱ្យបានប្រពន្ធបុរសនោះ ៕
ចេះឯង ឱ្យក្រែងចេះគេ
រឿងព្រេង៖ មនុស្សខ្ពើមអាចម៍ជិះដំរី មនុស្សខ្ពើមក្តីឡើងចុងត្នោត
កាលពីព្រេងនាយ មានបុរស់ម្នាក់ខ្ពើមក្តី ទៅឡើងចុងត្នោតហើយយកស្លឹកត្នោតចាក់ស្មុគ ចាក់ធ្វើរូបសត្វ
ផ្សេងៗ ហើយគិតថា «អញលក់ស្មុគទាំងអស់នេះ យកប្រាក់ទៅទិញសម្លៀកបំពាក់និងទិញក្របីធ្វើស្រែ ហើយ
នឹងលោះខ្ញុំប្រើ បើកាលណាអញប្រើវាមិនបាន អញនឹងវាយធាក់វា» ថាតែប៉ុណ្ណោះក៏យកជើងធាក់ស្មុគនោះ
ធ្លាក់មិនតិចតួចធ្លាក់ទាល់តែភ្លាត់ជើងធ្លាក់ពីលើចុងត្នោត តែបុរសនោះប្រវាចាប់ចុងស្លឹកត្នោតជាប់ ដូច
ជាគេចងព្យួរតែកត្នោកនៅនោះ ។ បុរស់នោះភ័យណាស់មិនដឹងបើនឹងគណនាឡើយ ។
ពេលនោះ បុរសម្នាក់ទៀតដែលខ្ពើមអាចម៍ ជិះនៅតែលើខ្នងដំរី ក៏បរដំរីនោះទៅ លុះដល់ក្រោមដើមត្នោត
បុរសខ្ពើមក្តីក្រឡេកឃើញ ក៏ស្រែកហៅថា «ឱអ្នកជិះដំរី មេត្តាជួយយកអាយុខ្ញុំផង» ។ បុរសជិះដំរីក្រឡេក
ឃើញបុរសខ្ពើមក្តីតោងធាងត្នោតព្យួរខ្លួននៅនោះ ក៏ឆ្លើយតបទៅវិញថា «មិនដឹងជួយដូចម្តេចទេ» ។
បុរសនៅលើចុងត្នោតថា «អ្នកឯងបរដំរីមកទីខាងក្រោមខ្ញុំ ហើយអ្នកឯងឈរទាញជើងខ្ញុំចុះ» ។ បុរស
ជិះដំរីឮហើយ ក៏បរដំរីទៅពីខាងក្រោម រួចក្រោកឈរលើខ្នងដំរី លើកដៃប្រវាចាប់ជើង កំពុងតែចាប់ជើង ដំរី
នោះដូចគេទទោកដេញវាៗ ក៏ដើរទៅ ។ បុរសពីរនាក់ក៏នៅព្យួរតែកត្នោតនៅនោះ ។ បុរសខាងលើភ័យពេក រាគ
អាចម៍ដាក់ក្បាលបុរសខាងក្រោម ។ ជបុរសពីរនាក់ភ័យណាស់មិនដឹងធ្វើដូចម្តេច ។ ក្នុងវេលានោះ មានបុរស
ទំពែកទាំង៤ នាក់ដើររកស៊ីកាន់ក្តី លុះដើរទៅដល់កន្លែងនោះបុរសពីរនាក់ដែលតោងធាងត្នោតនោះ ស្រែក
ថា« នែលោកទាំង ៤នាក់ដែលដើរ នោះមេត្តាជួយយកឱ្យខ្ញុំផង សឹមខ្ញុំទៅនៅជាខ្ញុំបម្រើលោក» ។ បុរស
ទំពែក ៤ នាក់ឮងើបមើលទៅ ឃើញបុរសពីរនាក់នោះ ក៏ជំនុំគ្នាថា «យើងទាំង៤នាក់តាំងពីដើររកស៊ីកាន់ក្តី
មក យូរថ្ងៃខែឆ្នាំ ហើយមិនដែលបានខ្ញុំប្រើសោះ ឥឡូវយើងគិតយកអាពីរនាក់នេះធ្វើជាខ្ញុំយើង » គិត
ដូច្នោះហើយ បុរសទាំង៤ នាក់ដើរចូលទៅក្រោមដើមត្នោត ក៏និយាយថា «យើងមិនដឹងធ្វើម្តេចទេ» ។ បុរស
ពីរនាក់ថា «ឱលោកអើយ! លោកយកសំពត់នោះចងនឹងកលោក ម្នាក់១ជ្រុង ហើយឈរទាញឱ្យុតឹងពីក្រោមខ្ញុំៗ
នឹងទម្លាក់ខ្លួនទៅលើសំពត់នោះ» ។ បុរស៤នាក់ ស្តាប់ហើយក៏ធ្វើតាមពាក្យបុរសពីរនាក់ ស្រេចហើយ បុរសពីរ
នាក់ទម្លាក់ខ្លួនមកចំសំពត់នោះ ។ ឯបុរសទាំង ៤ ក៏ទង្គិចក្បាលគ្នាស្លាប់អស់ទៅ ។ បុរសពីរនាក់ដឹងថាអ្នក
ទាំង៤នាក់ ស្លាប់ហើយភ័យណាស់ លុះយប់មានផ្ទះយាយចាស់ម្នាក់ប្តីគាត់មិននៅ ទៅធ្វើចម្ការបុរសពីរនាក់ក៏នាំ
គ្នាសែងខ្មោចបុរសទំពែកទាំង៤ យកទៅដាក់នៅរានហាលផ្ទះនោះ ហើយនាំគ្នារត់បាត់ទៅ ។ លុះព្រឹកឡើង យាយ
ចាស់ភ្ញាក់ពីដេកចេញទៅលុបមុខខាងក្រៅ ឃើញខ្មោចនោះហើយ ភ្ញាក់ព្រើតថា «យីខ្មោចអ្វីមកស្លាប់
នៅនេះ?» ថាហើយក៏អូសខ្មោចនោះមួយម្តងៗ យកទៅដាក់ក្នុងផ្ទះ ហើយយកខ្មោចនោះមករុំសំពត់ស យក
មកដាក់ខាងក្រៅផ្ទះ យំទួញថាប្តីស្លាប់ ហើយដើរទៅរកអ្នកស្រុកឱ្យគេជួយយកទៅកប់ អ្នកស្រុកមកជួយយក
ខ្មោចនោះទៅកប់ ហើយត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ។ លុះស្អែកឡើងយាយចាស់ធ្វើដូចមុនទៀត ប្រាប់គេថា «ប្តីខ្លួន
ត្រឡប់មកវិញ» ។ អ្នកស្រុកគេក៏ជួយទៀត លុះខានស្អែកឡើង យាយធ្វើយ៉ាងនេះទៀត ទាល់តែគ្រប់ខ្មោច
ទាំង ៤ ។ អ្នកស្រុកគិតគ្នាថា«យើងទៅវាយខ្មោចនោះ ក្រែងមកទៀត» គិតហើយនាំគ្នាទៅចាំនៅផ្លូវដែល
យកខ្មោចនោះទៅកប់ ។ លុះព្រលប់តាប្តីយាយនោះអស់អង្ករ ត្រឡប់ពីចម្ការមកយកអង្ករស៊ី លីឆ្នាំងមួយផង
មកដល់ប្រទះនឹងពួកអ្នកស្រុកដែលគេចាំនោះ គេស្រែកថា «កនយើងមកទៀតហើយ» គេនាំគ្នាដេញវាយ
តាស្រែកថា«ខ្ញុំទេ ខ្ញុំមកពីចម្ការ »។ គេថា «អាឯងស្លាប់ទៅហើយមកវិញ ៤-៥ ដងឱ្យតែគេលំបាក» គេក៏
វាយតានោះទាល់តែស្លាប់ទៅ ៕
ខ្ពើមអាចម៍ជិះដំរី ខ្ពើមក្តីឡើងចុងឈើ
រឿងប្រលោមលោក៖ កុលាបប៉ៃលិន (ទំព័រ៧)
ចៅចិត្រសួរដោយកិរិយាសុភាពថា៖
ត្រឡប់ទៅឥឡូវឬនៅទេ ឃុន ?
នៅទេ នាងតបកំបុតៗហើយថា ចិត្រតោងទៅទិញអីវ៉ាន់ឯផ្សារជាមួយនឹងខ្ញុំឥឡូវ នុះកញ្រ្ចែង
ចិត្រកាន់យកទៅផងណា។
ចៅចិត្រនឹកភាំងបន្តិច ដ្បិតតាំងអំពីកើតមកមិនដែលកាន់កញ្រ្ចែងដើរតាមក្រោយស្រីណាម្ដងសោះ
តែគ្រានេះត្រូវតែធ្វើតាម ដ្បិតគេជាចៅហ្វាយខ្លួន ឱ្យប្រាក់ខែខ្លួន ទុកជាការធ្វើដូច្នេះនាំឱ្យអាម៉ាស់មុខយ៉ាងណា
ក៏ត្រូវតែប្រតិបត្តិតាមបង្គាប់ទៅសិនចុះ ទើបនាយចិត្តស៊ូកាត់កេរ្តិ៍ខ្មាសចាប់កញ្រ្ចែងដើររ៉ុយតាមក្រោយ
ចៅហ្វាយក្រមុំ មានរូបឆោមស្រស់ប្រិមប្រិយនោះទៅ ។
នារីបង្គាប់៖ ចិត្រ ទៅសួរទិញត្រីរ៉ស់ធំៗ ពីរយកទៅស្ងោរជ្រក់ តើគេលក់មួយថ្លៃប៉ុន្មាន ? រើសឱ្យធាត់ៗបន្តិច ។
ចៅចិត្រនិយាយសុំខ្លួនថា៖ សូមកុំប្រើឱ្យខ្ញុំបាទទិញឡើយ ឃុន ! ហើយនិយាយតទៅទៀតថា៖
តាំងពីខ្ញុំបាទកើតមក ខ្ញុំបាទមិនដែលទិញត្រីសាច់ ឬ បន្លែបង្ការអ្វីទេ ក្រែងឃុនបន្ទោស ថាទិញថ្លៃពេក
ដ្បិតខ្ញុំបាទមិនចេះតថ្លៃទិញត្រីទេ ទានប្រោស ។
នារី៖ មិនអីទេ ទៅសួរទិញចុះចាំខ្ញុំតថ្លៃឱ្យ ។
ចិត្រ៖ សុំឱ្យឃុនតថ្លៃទិញខ្លួនឯងចុះ ។
នារី៖ នេះពិតជាគាត់ឯង មិនព្រមធ្វើតាមបង្គាប់យើងទេឬ ?
ចិត្រ៖ ឱ ! ឃុនបង្គាប់ខ្ញុំបាទបានជានិច្ច ប៉ុន្តែមិនមែនបង្គាប់ឱ្យកាន់កញ្រ្ចែងដើរទិញត្រីទេ។
នារី៖ ម៉េច ? គ្រាន់តែឱ្យទិញត្រីរ៉ស់ពីរបីប៉ុណ្ណឹង តើវាខូចកិត្តិយសប៉ុណ្ណាទៅ ?
ចិត្រ៖ មិនមែនខូចកិត្តិយសអ្វីទេ ប៉ុន្តែមុខក្រសួងទិញត្រីខ្ញុំបាទមិនធ្លាប់ធ្វើ ។
នាងនារីក្ដៅក្រហាយឡើងមុខក្រហម តែមិនមានអំណាចបង្គាប់ឱ្យគេធ្វើតាមបាន
ក៏ដើររ៉ុយទៅទិញដោយខ្លួនឯង ឯចៅចិត្រក៏កាន់កញ្រ្ចែងដើរតាមក្រោយ កាលទិញបានត្រីរ៉ស់ពីរ
ដើរវិលទៅទិញរានឯទៀតៗ នាងនៅខឹងក្នាញ់នឹងការចចេសរឹងរូសរបស់ចៅចិត្រណាស់
ក៏ក្លែងដើរទិញពីរានមួយទៅរានមួយទៀត ដើរវីវក់ចុះឡើងជាច្រើនបក ច្រើនសា
ទិញអីវ៉ាន់ច្រើនស្អេកស្កះទាល់តែចៅចិត្រយកទៅស្ទើរតែមិនរួច នាងនឹកក្នាញ់ក៏ក្នាញ់ណាស់
តែនឹកចង់សើចក៏ចង់សើចណាស់ ដោយបានឃើញចៅចិត្រកាន់ពេញដៃទាំងពីរ យួរផង ត្បៀតក្លៀកផង
រណែងរណោង ហើយនាងធ្វើជាដើរវិលជាច្រើនបកច្រើនត្រឡប់ ទើបបត់ចូលទៅឯរថយន្ត ។
ឯចៅចិត្រក៏ចេះតែដើរប្រកិតតាមក្រោយដរាបដល់រថយន្ត ហើយទម្លាក់អីវ៉ាន់គ្រាំងទៅក្នុងរថយន្ត ។
នាងនារីឃើញកិរិយាចៅចិត្រធ្វើដូច្នោះ ក៏ច្រឡោតឡើងថា៖
យី ! គាត់នេះ ក្លែងទម្លាក់អីវ៉ាន់លើក្បាលអញឬ ?
ចៅចិត្រឆ្លើយឡើងថា៖ សូមអត់ទោសទានប្រោស ធ្ងន់ពេក តែខ្ញុំបាទទម្លាក់លើក្ដាររថយន្តទេតើ។
នារី៖ ប្រយត្នគាត់ឯង កុំប្រើកិរិយាថោកទាបពេក ។
នាយចិត្រឮហើយគ្រាន់តែញញឹមហ៊ិះៗ
ហាក់ដូចជាមិនយកចិត្តទុកដាក់នឹងការខឹងសម្បារបស់ចៅហ្វាយក្រមុំនោះសោះ ។
អ្នកទាំងពីរក៏អង្គុយនៅស្ងៀមៗទាំងអស់គ្នា ឥតនិយាយគ្នាមួយម៉ាត់សោះ
មួយស្របក់ទើបឃើញហ្លួងរតនសម្បត្តិ មកដល់ទីចតរថយន្ត ជាមួយនឹងបុរសកំលោះម្នាក់ មុខវែងពាក់មួកស
ពាក់អាវបើកក ចងក្រវាត់ ស្លៀកខោខ្លី ពាក់ស្បែកជើងពណ៌ក្រហមស្រោមជើងស ។
នាយចិត្រគ្រាន់តែក្រឡេកមើលទៅឃើញបុរសនោះ ក៏មានសេចក្ដីទាស់ចិត្ត ឥតត្រេកអរបន្តិចបន្តួចឡើយ ។
ហ្លួងរតនសម្បត្តិនិយាយថា៖
យើងតោងប្រញាប់ទៅឥឡូវទើបបាន បង្អង់យូរពេកមិនបានទេ ដ្បិតយើងឥតដាក់កាំភ្លើងមកផងសោះ
ក្រែងចោរប្លន់កណ្ដាលផ្លូវ ។
នាងនារីបែរទៅញញឹមយ៉ាងផ្អែម ខណៈដែលបុរសកំលោះនោះឡើងមកលើរថហើយសួរថា៖
លោកបាឡាត់ដាក់កាំភ្លើងមកដែរឬទេ !
ចៅចិត្រត្អូញរង៉ូវៗនៅតែក្នុងបំពង់ក »បុរសកំលោះនេះឬជាបាឡាត់ស្រុកៗសង្កែ
រូបរាងបែបនេះមិនគួរសេពគប់សោះឡើយ កន្លែងអង្គុយវាលល្វឹងមិនអង្គុយ
នៅតែទៅប្រជ្រៀតអង្គុយក្បែរឃុននារីក្រអឺត !»
ចំណែកខាងលោកបាឡាត់ទះគូទហើយប្រាប់ថា៖
ឃុនកុំព្រួយមានកាំភ្លើងខ្លីជាប់មកមួយដែរ ។
ហ្លួងរតនសម្បត្តិក៏សើចហើយថា៖
រថយន្តទៅវេលានេះ ប្រហែលជាម៉ោង៤រសៀល ទើបដល់ទៅផ្ទះយើង។
ចៅចិត្រក៏ចុះទៅរវៃតាមបង្គាប់ ហើយឡើងបររថយន្តចេញទៅ សំដៅទៅតាមផ្លូវបប៉ៃលិន
សឹងដេរដាសទៅដោយស្រែចម្ការច្បារដំណាំ លុះផុតពីភូមិភ្នំសំពៅ ភូមិស្នឹងកាលណា
មានតែព្រៃព្រឹក្សាលតាវល្លិនិងភ្នំក្រំថ្មដេរដាស ផ្លូវក៏កាន់តែលំបាកឡើងផ្ទៃផែនដីខ្ពស់ៗទាបៗ
បត់បែនជាច្រើនជាន់ កាលចៅចិត្រក្រឡេកមើលមកក្រោយ ស្រាប់តែឃើញបាឡាត់ស្រុកនោះ
និយាយក្អាកក្អាយសប្បាយរីករាយជាមួយនឹងនាងនារី ចៅចិត្រក៏កើតមោហាខ្លាំងឡើង
ថែមលើសេចក្ដីម៉ួម៉ៅកាលដែលទៅផ្សារទិញត្រីនោះមួយជាន់ទៀត ទើបក្លែងកាច់ចង្កូតឱ្យ
បត់ក្បាលធ្លាក់ទៅជង្ហុករាក់ៗ មួយអន្លើនៅក្បែរផ្លូវ ម៉ាស៊ីនរោទ៍រំពងព្រៃ
ហើយទច់ង៉ក់ស្ងៀមនៅនឹងកន្លែងនោះឯង ។
ចៅចិត្រក្រឡេកមើលមកក្រោយ ស្រាប់តែឃើញភ្នែកគ្រប់ៗគូ សម្លឹងមើលមកចំខ្លួន ។
បាឡាត់ស្រុកភ្លាត់ធ្លាក់ពីទីអង្គុយ ហ្លួងរតនសម្បត្តិកំពុងយកដៃស្ទាបក្បាល ដែលប៉ះទង្គិចនឹងដំបូលរថ
នាងនារីផ្អៀងទ្រេតវិះតែធ្លាក់ តែចួនជាចាប់បង្អែកទាន់បាន ។ លោក បាឡាត់បន្ទោស៖
សូហ្វ័រចង្រៃបររថអីយ៉ាងអីចេះ។
នាងនារីងាកតម្រង់ខ្លួនហើយបន្ទោសថា៖
ចិត្រ គាត់ឯងមិនចេះបរឡានទេឬអី ?
ចៅចិត្រឆ្លើយភ្លាមថា៖
បើមិនចេះបរ គង់មិនបានមកដល់ទីនេះទេ ។
ចិត្រ កុំក្លាហានពេកប្រយត្នពាក្យសំម្ដីបន្តិច ។
ហ្លួងរតនសម្បត្តិនិយាយដាស់តឿនចៅចិត្រ ។
ចៅចិត្របែរទៅលោកហ្លួងហើយជម្រាបថា៖
សូមអត់ទោស ទានប្រោស ប្រសិនបើខ្ញុំបាទមិនកាច់ចង្កូតឱ្យងាកទៅជង្ហុកទេ
កង់មុខខាងស្ដាំមុខជាប៉ះនឹងដង្កត់នោះជាប្រាកដ ហើយធ្វើឱ្យខូចពេលយូរជាងឆ្លាក់ជង្ហុកនេះទៅទៀត ។
លោកហ្លួងញាក់មុខទទួលទំនងជាយល់ដូច្នេះដែរ ហើយចៅចិត្របែរមកមើលខាងក្រោយ
ក៏ប្រទះនឹងភ្នែកដែលសម្លឹងសម្លក់ដាក់ជាច្រើនដងច្រើនគ្រា ច្រើនត្រឡប់ ។
រថក៏បរតទៅទៀតដូចធម្មតា តែនាងនារីសង្កេតយល់ដឹងដល់ចិត្តគំនិតរបស់ចៅចិត្រ
តែកាលណានាងធ្វើស្និទ្ធស្នាលនឹងបាឡាត់ស្រុកនោះ រថក៏គ្រលែងឃ្លេងឃ្លោង រកកល់ធ្លាក់ជង្ហុកឬដើរខុសផ្លូវទៅ
ស្ទើរតែមិនហ៊ាននិយាយអ្វីនឹងលោកបាឡាត់ទៀត ។ តាំងពីនោះមកនាងក៏ដឹងខ្លួនថា
ចៅចិត្រមានបំណងអ្វីក្នុងខ្លួននាង ?
លុះរថយន្តបរផុតភូមិព្រៃផ្ដៅទៅឆ្ងាយបន្តិច ក៏ទច់ង៉ក់រលត់ម៉ាស៊ីន
ទើបចៅចិត្រលោតចុះទៅបើកគ្រឿងម៉ាស៊ីនមើល ស្រាប់តែធ្វើមាត់វៀចក្រងែវ ។ អ្នកជិះទាំងអស់គ្រប់ៗគ្នា
មានសេចក្ដីព្រួយជាច្រើន ទើបហ្លួងរតនសម្បត្តិដែលមានសេចក្ដីព្រួយច្រើនជាងគេ
ក៏ចុះពីរថទៅសួរចៅចិត្រថា៖
ម៉េចទៅ ទៅទៀតបានឬទេ ? ល្មមកែកុនបានឬទេ ?
ចៅចិត្រគ្រវីក្បាលដោយអស់សង្ឃឹម ហើយជម្រាបទៅលោកហ្លួងថា៖
ទានប្រោស បរទៅទៀតមិនបានទេ វាខូចត្រង់កន្លែងសំខាន់ដែលខ្ញុំបាទធ្វើមិនកើត
តោងទៅជួលចិនក្រឡឹងដាក់ជាថ្មីទើបបាន !
នារី៖ ម្ដងនេះស្រេច ។
ហើយនាងផ្ដេកខ្លួនលើរថយន្តដោយអាការអស់កម្លាំងជាច្រើន ។
លោក បាឡាត់ចុះពីរថដើរមកឈរ ចំពីមុខចៅចិត្រហើយថា៖
គាត់ឯងបររថយ៉ាងម៉េចហ្នឹង ទាល់តែរថខូចអស់ !
ចៅចិត្រឆ្លើយខ្លីៗថា៖
ខ្ញុំបាទបរដូចយ៉ាងមនុស្សធម្មតា លោកក៏បានឃើញនឹងភ្នែកស្រាប់ហើយ ។
លោក បាឡាត់ ខាំមាត់ហើយថា៖
បើគាត់ឯងមិនបរឱ្យធ្លាក់ជង្ហុកអម្បាញ់មិញ ក៏គង់មិនខូចដល់ម្លឹងដែរ !
ចិត្រ៖ ចុះលោកគិតថា ខ្ញុំបាទក្លែងបរឱ្យធ្លាក់ជង្ហុកឬអី ?
បាឡាត់៖ ផ្លូវមានគគាច ម៉េចក៏គាត់ឯងមិនបរឱ្យត្រង់ទៅតាមផ្លូវ មានតែគាត់ឯងក្លែងធ្វើឱ្យធ្លាក់ជង្ហុក ?
ចិត្រ៖ លោកថាដូចម្ដេចក៏បាន តែខ្ញុំបាទមិនបានក្លែងធ្វើឱ្យវាធ្លាក់ជង្ហុកទេ ។
បាឡាត់៖ តោងប្រយត្នសម្ដីបន្តិចគាត់ឯង ។
ចិត្រ៖ ខ្ញុំបាទបាននិយាយដោយសម្ដីគួរសមណាស់ហើយទានប្រោស ។
បាឡាត់៖ ម៉េចក៏គាត់ឯងព្រហើនម្ល៉េះ ក្រែងគាត់ឯងគ្រាន់តែជាអ្នកស៊ីឈ្នួលគេទេឬ ?
ចៅចិត្រសើចចំអកបន្តិចហើយថា៖
ខ្ញុំបាទជាអ្នកស៊ីឈ្នួលគេមែន តែមិនមែនស៊ីឈ្នួលលោក បាឡាត់ទេ ។
ហ្លួងរតនសម្បត្តិនឹករំខាន នឹងសម្ដីនិយាយជជែកគ្នានោះ ក៏ហាមប្រាមទៅថា៖
ឈប់និយាយប៉ុណ្ណឹងហើយ លោក បាឡាត់ ការនិយាយជជែកគ្នានៅគ្រានេះ វាមិនមានប្រយោជន៍អ្វីឡើយ
បុរាណលោកថា សាបមួយដៃ ប្រៃមួយចឹប មែនទេ ?
នារី៖ ចុះយើងគិតធ្វើដូចម្ដេច ទើបទៅដល់ផ្ទះ ?
នាងសួរដោយសេចក្ដីព្រួយបារម្ភជាច្រើន ។
ហ្លួង៖ ហ្នឹងហើយ ប៉ាក៏មិនដឹងជាគិតធ្វើដូចម្ដេចដែរ សួរចៅចិត្រមើល តើគេគិតធ្វើដូចម្ដេច ?
នាងងាកមកចៅចិត្រសួរថា៖
ចិត្រ យើងត្រូវធ្វើដូចម្ដេចទើបទៅដល់ផ្ទះ ?
ចិត្រ៖ ទានប្រោស តោងតែដើរទៅទើបបាន ។
តបកំបុតៗធ្វើឱ្យនាងនារីឡើងមុខក្រហម ។
ចៅចិត្រដើរចូលទៅរកហ្លួងរតនសម្បត្តិ ហើយនិយាយជម្រាបថា៖
យើងតោងរង់ចាំនៅទីនេះ ទម្រាំមានរថយន្តណាមួយមកដល់ទីនេះ ប្រសិនបើគ្មានទេ
ក៏តោងតែស្នាក់នៅទីនេះមួយយប់ បើនឹងដើរជើងទៅក្រែងតែពាក់កណ្ដាលអធ្រាត្រទើបដល់ផ្ទះ ។
លោក ហ្លួងដកដង្ហើមធំ នាងនារីសួរទៅលោកឪពុកដោយសេចក្ដីវិតក្កថា៖
យើងតោងតែដេកស្នាក់ក្នុងព្រៃនេះមួយយប់ទៅឬប៉ា ?
លោក ហ្លួងញាក់មុខហើយថា៖
កូនឃើញទេ វេលានេះម៉ោង៤ រសៀលហើយ ឬមួយកូនចង់ដើរលមើលក៏តាមចិត្ត ?
នាងនារីគ្រវីក្បាលហើយថា៖
ទេ ប៉ា ទម្រាំដើរទៅដល់ កូនមុខជាស្លាប់ពាក់កណ្ដាលផ្លូវមិនខានឡើយ ។
ចៅចិត្រសើចឡើងទាល់តែនាងនារីបែរទៅសម្លឹងចំមុខ ហើយសួរថា៖
គាត់ឯងសើចអី !
ចៅចិត្រញញឹមញញែមតាមធម្មតាហើយថា៖
ខ្ញុំបាទសើចនឹងកំប្រុកមួយនោះទេតើ វាហក់លោតពីដើមស្រម៉ទៅដើមកន្ទួតព្រៃ វាភ្លាត់ចំណាប់
ធ្លាក់មកដល់ដីជិតប្រកាច់ បានជាខ្ញុំបាទសើចនឹងវា !
នារី ៖ គេភ័យ គេព្រួយរាល់គ្នាឯងគិតតែពីសើចសប្បាយ ។
ចិត្រ ៖ បានជាខ្ញុំបាទសើច ពីព្រោះសត្វនោះមានជើងដល់ទៅបួន
នៅតែមានភ្លាត់ចំណាប់ធ្លាក់ដល់ដីទាល់តែបានដូច្នេះទេតើ !
នាងមិនឆ្លើយតបទៅ គ្រាន់តែសម្លឹងសម្លក់ចុងភ្នែកកន្ទុយភ្នែកប៉ុណ្ណោះ ដោយសារសេចក្ដីមួម៉ៅក្ដៅក្រហាយ
ប៉ុន្តែនាងធ្លាប់សម្ដែងកិរិយាដូច្នេះជានិច្ច ។ ចៅចិត្រថ្នឹកនឹងនិស្ស័យបែបនេះមកច្រើនគ្រាហើយ
ទើបមិនមានចិត្តព្រួយបារម្ភអ្វី ថែមទាំងយល់ថា ស្រ្តីបើមិនសម្ដែងកិរិយាងក្ងិកក្ងក់ខ្លះទេ ក៏មិនល្អមើលដែរ
គ្រាន់តែកុំឱ្យជ្រុលហួសពេកប៉ុណ្ណោះ ។
ឯនាងនារីនឹកប្រារព្ធនឹងខ្លួនឯងថា កូនឈ្នួលកំលោះនេះចម្លែកជាងកូនឈ្នួលដទៃៗទៀត
ជាអ្នកមានអំនួតបន្តិច ថែមទាំងប្រើសម្ដីមិនចេះក្រែងចិត្តអ្នកណាទេ តែចេះនិយាយសមហេតុសមផល
ទើបនាងចូលចិត្តនិយាយ ឬជជែកពីរឿងអ្វីៗលេង នាងធ្លាប់គិតថា នាងគិតដូច្នេះនឹងមានប្រយោជន៍អ្វី
ហើយគេជាអ្វីនឹងនាង គេគ្រាន់តែជាកូនឈ្នួលនាងម្នាក់ប៉ុណ្ណោះទេតើ!
លោក បាឡាត់ដើរឆៀងមកក្បែរនាងនារី ហើយសួរថា៖
ចុះហេតុអី ក៏ឃុនចូលចិត្តទៅនិយាយឆ្លើយឆ្លងនឹងអាក្មេងកំលោះនោះម្ល៉េះ ?
នារី៖ នរណា ប្រាប់លោកថា ខ្ញុំចូលចិត្តទៅនិយាយឆ្លើយឆ្លងនឹងវា !
បាឡាត់៖ ខ្ញុំបានឃើញនឹងភ្នែក បានឃើញវានិយាយជជែកនឹងឃុន ទាល់តែឃុនទាល់ច្រករបស់វា
ម្ល៉ឹងៗនៅតែឃុនទៅនិយាយជជែកនឹងវាទៀត វាជាក្មេងព្រហើនមិនចេះគួរសមទេ ឃុនពិនិត្យមើលវាឱ្យ
មែនទែនចុះ។
នាងនារីញាក់មុខទំនងជាយល់ដូច្នោះដែរ ហើយឆ្លើយថា៖
ចា៎ះ កម្មករនេះឫកពាព្រហើនបន្តិចមែន តែឧស្សាហ៍ធ្វើការណាស់ ។
លោក បាឡាត់៖ ប្រហែលជាវាទើបមកនៅទេ បានជាពីដើមមកមិនដែលឃើញសោះ ។
នារី៖ ចា៎ះ វាទើបនឹងមកនៅមែន ប្រហែលជាងពីរខែប៉ុណ្ណឹង
ឪពុករបស់ខ្ញុំគាត់មានចិត្តអាណិតមេត្តាដោយឃើញថា ជាមនុស្សកំព្រាឪពុកម្ដាយ ហើយបានប្រគល់ឱ្យ
ជីកអណ្ដូងត្បូងនៅទិសខាងកើត ដែលទើបនឹងបើកថ្មី ។
និយាយគ្នាបានត្រឹមប៉ុណ្ណេះ ក៏ស្រាប់តែឮសំឡេងហ្លួងរតនសម្បត្តិ ស្រែកហៅនាងនារី ហើយប្រាប់ថា៖
នារីកូន ចាត់ចែងដាំបាយទឹកទៅ ឪពុកនឹកឃ្លានបាយណាស់ហើយ ឱ្យចៅចិត្រជួយរកអុសភ្លើងផង ។
ចៅចិត្រចូលមកជិតហើយសួរថា៖
ឃុននឹងឱ្យខ្ញុំបាទជួយធ្វើការអ្វីខ្លះ ចូរប្រាប់មកចុះ ?
នារី៖ ទៅរកដុំថ្មបីដុំមក ហើយរកឧសបង្កាត់ភ្លើងឡើងផង ។
នាងបង្គាប់ទៅលោក បាឡាត់ថា៖
លោក បាឡាត់អាណិតយកសាច់ដាក់កំប៉ុងមកឱ្យខ្ញុំពីរកំប៉ុង និងសណ្ដែកហឡាន់តៅផង ។
កំលោះទាំងពីរនាក់ ក៏ខំធ្វើការផ្គាប់ផ្គុននាងក្រមុំយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ ឯចៅចិត្របានដុំថ្មតូចៗបីដុំ
ហើយដាក់តម្រៀបជាមុំជើងក្រាន ហើយទៅរកកាច់ឧសមកបង្កាត់ភ្លើងឆេះថ្គោលឡើង ។
ឃុននឹងឱ្យខ្ញុំបាទធ្វើអីទៀត ។
ចៅចិត្រសួរនាងខណៈដែលបង្កាត់ភ្លើងរួចហើយ ។
នារី៖ ចៀនត្រីឆាសាច់គោ នឹងសណ្ដែកទ្រើង អើ ! យើងគ្មានខ្ទះទេ ចៅចិត្រតោងទៅរកខ្ទះមក ។
ចិត្រ៖ អេ ទានប្រោស ទីនេះមិនមែនផ្សារសង្កែទេ ចុះឱ្យខ្ញុំទៅរកខ្ទះឯណាមកជូនឃុនបាន ?
នាងដកដង្ហើមធំហើយប្រាប់ថា៖
អើ នេះប្រុសត្រលាំង ម្ដេចក៏មិនយល់ការអ្វីសោះ ខ្ញុំគ្រាន់តែឱ្យទៅរកភាជន៍អ្វីមួយសំប៉ែតៗ ក៏បានហើយ
សម្រាប់យកមកចៀនឆាប៉ុណ្ណោះ ។
ចៅចិត្រញញឹមហើយថា៖
ប៉ុណ្ណឹងទេឬ ?
ហើយស្ទុះក្រោកទៅឯរថយន្ត លើកពូកកម្រាលអង្គុយឡើងមើលឃើញចានស្ពាន់សសំប៉ែតៗ
កាន់លើកបង្ហាញទៅនាងនារីថា៖
បែបនេះបានឬទេ ?
តាំងអំពីចៅចិត្រចូលមកនៅជ្រកកោននឹងនាងនារី នាងមិនដែលញញឹមម្ដងសោះ ទើបតែមកពេលនេះ
នាងក៏ញញឹមជំនួសពាក្យតបជាគ្រាដំបូង ។
លុះលាងចានស្ពាន់រួចហើយ ចៅចិត្រក៏ដាក់លើជើងក្រានបណ្ដោះអាសន្ននោះឯង ។
នារីក៏យកខ្លាញ់ជ្រូកដាក់ចៀនក្នុងចាននោះ ចៅចិត្រក៏យកស្លឹកត្នោតបក់ភ្លើងឱ្យឆេះឡើង
ទាល់តែផេះហុយទ្រុបឡើង ទាល់តែនាងប្រាប់ឱ្យឈប់បក់ ។
ចិត្រ៖ ហ្នឹងឃុនគិតពីសាតែសាច់ទទេ មិនដាំបាយទេឬ ?
ចៅចិត្រសួរនាងដោយហេតុមិនឃើញនាងដាំបាយសោះ ។
នារី៖ អើមែនហើយ ចិត្រ ខ្ញុំភ្លេចឈឹង ចុះយើងរកឆ្នាំងឯណាដាំបាយហ៎ៈ ?
នាងនិយាយហើយសម្លឹងមុខចៅចិត្រ ទំនងសូមឱ្យជួយគិតគូរផង ។
ចៅចិត្រដឹងទំនង ក៏រត់ទៅឯរថយន្តម្ដងទៀត រកបានកំប៉ុងបឿរមួយធំ
បើកដួសយកសាច់បឿរចេញខ្ចប់អស់ ហើយក៏វិលមករកនារីសួរថា៖
បែបនេះប្រើបានទេ ឃុន ?
នាងនារីញញឹមទទួលម្ដងទៀត ម្ដងនេះញញឹមចេញមកដោយចិត្តសុចរិតឥតក្លែងបន្តិចឡើយ
គ្រានេះដែលចៅចិត្រឃើញថា នារីចៅហ្វាយក្រមុំរបស់គេនេះ មានកិរិយាទន់ភ្លន់ផ្អែមល្ហែមចម្លែកណាស់ !
នារី ៖ ប្រហែលជាប្រើការបាន ចិត្រ។
នាងតបទៅដោយសម្ដីធម្មតា ។
នារី៖ អើ ! ចុះយើងបានទឹកពីណាមកដាំបាយហ៎ៈ ?
ចិត្រ ៖ មិនអីទេ ទុកភ្នាក់ងារខ្ញុំបាទរកជូនឃុនទាល់តែបាន ។
ថាហើយក៏ទៅបើកបំពង់ទឹកក្នុងរថយន្ត ទឹកក៏ហូរចេញមកទាល់តែពេញកំប៉ុង ហើយយកមកឱ្យនាងនារី ។
លោក ហ្លួង លាន់សម្ដីពីក្នុងរថយន្តមកថា៖
ឆ្លាតគ្រាន់បើ បើមិនបានចៅចិត្រ ប្រហែលជាអត់បាយក្នុងពេលនេះទាំងអស់គ្នាមិនខាន ។
ឯលោក បាឡាត់ទទួលយកអាសាជាអ្នកដាំបាយ ដោយដឹងខ្លួនថា ខ្លួនដូចជាចាញ់ប្រៀបចៅចិត្រច្រើនណាស់
ការដែលនៅស្ងៀមមិនជួយខ្វល់ខ្វាយនឹងគេ ស្រាប់តែបាយឆ្អិនបរិភោគនោះដូចជាមិនទំនងសោះ !
ឯចៅចិត្រតអំពីនោះ មិនបានជួយធ្វើអ្វីទៀតទាល់តែដល់បាយឆ្អិន ទើបដួសបាយដាក់ចាន ដាក់ត្រីចៀន
ឆាសាច់គោ យកទៅជូនលោក ហ្លួង ឯខ្លួនឯងនិងនាងនារីបរិភោគនឹងស្លឹកឈើ ឯលោក
បាឡាត់ស្រុកបរិភោគនឹងក្រដាសកាសែត ដែលខ្ចប់អីវ៉ាន់មកពីផ្សារសង្កែ ៕ (ចុចអានទំព័រ៨-៣៧)
Subscribe to:
Posts (Atom)